به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه جانوری که روی موش ها صورت گرفته است، محققین کشف کرده اند که فشار مایع که بوسیله ریه های جنینی ایجاد می شود، نرخ تکوین اندام را کنترل می کند. این فشار انقباض عضلات صاف تشکیل دهنده مجاری هوایی را هماهنگ می سازد و موجب جوانه زدن انشعابات جدید در سرتاسر ریه های جدید می شود. تغییر در این فشار می تواند منجر به افزایش بلوغ ریوی شود و یا این که از آن جلوگیری کند. در واقع فشار ریوی سیگنالی را به عضلات می فرستند و زمان بندی رشد ریوی را تنظیم می کند. برای بررسی نقش دقیق مایع ریوی در داخل و پیرامون ریه های در حال تکوین، محققین دانشگاه پرینستون یک قفسه سینه مصنوعی را با استفاده از سیلیکون و شیشه و یک سیستم میکروفلوئیدیک دارای دو حفره ایجاد کردند که این حفرات به یکدیگر راه نداشتند و با یک کاتتر شیشه ای به هم وصل بودند و جریان مایع در این حفرات از طریق مجموعه ای از لوله های الاستیک کوچک به جریان در می آمد.

درون این یکی از حفرات، ریه های در حال تکوین جنین موش قرار داده شد و اطراف این ریه و درون حفرات مملو از مایع بود. حفره دیگر نیز مملو از مایع بود. در این میان کاتتر شیشه ای نقش ورودی نای به ریه ها را داشت. این مجموعه اجازه داد که بر مبنای مقدار مایعی که به درون حفره بالایی و پایین پمپ می شود، فشارهای مختلفی به بافت ریوی وارد شود. این وضعیت شبیه اتفاقاتی است که برای جنین موش زنده می افتد. در جنین، سلول هایی خاص در ریه ها مایعاتی را ترشح می کنند که منجر به ایجاد یک فشار درونی در برابر فشار حاصل از حفره قفسه سینه جنین می شود. این مطالعه نشان داد که افزایش فشار کلی درون ارگان موجب می شود که انقباضات و رشد عضلات صاف پوشانند ریه ها نیز افزایش یابد. این افزایش رشد موجب می شود که انشعابات جدیدی درون ریه در حال تکوین شکل گیرد. زمانی که این فشار کاهش یافت، نرخ انقباضات نیز کاهش یافت که این منجر به تولید انشعابات جدید در عمق ریه شد. به نظر می رسد که تفاوت نسبی در فشار بین داخل و خارج ریه ها ویژگی است که نرخ تکوین را کنترل می کند. این مطالعه بر اهمیت اثر نیروهای مکانیکی در تکوین اندام ها تاکید دارد.

پایان مطلب/