به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این روند، تیم تحقیقاتی توانست مکانیزم ژنتیکی اصلی ای که منجر به سندروم AGS شده را بیابد و همچنین تاثیر روش های درمانی مانند استفاده از داروها را ارزیابی نماید. دو دارو با تاییدیه FDA، اثرات قابل ملاحظه ای را نشان دادند که باعث نجات سلول ها از سندروم AGS بود. یافته ها اشاره به استفاده از این دارو در کارآزمایی بالینی و بهره برداری از آن در تولید سلول های بنیادی بر اساس مدل بیماری های انسانی دارد.  نتایج حاصل از مطالعات می تواند برای تشخیص سایر بیماری ها مانند اوتیسم، شیزوفرنی و بیماری های خودایمنی که ویژگی های مشابهی دارند نیز مورد استفاده قرار بگیرند. بیماری AGS که در سال 1984 کشف شد شامل عفونت زودرس مغز، سیستم ایمنی و پوست می شود. شدت آن بستگی به اژن درگیر شده دارد (6نوع اختلال ژنتیکی برای ایجاد این بیماری وجود دارد) اما در نهایت اثرات یکسانی را پدید می آورند. آثاری مانند میکروسفالی (کوچکی غیرعادی سر)، اسپاستیسیتی پوست و اختلالات مربوط به بینایی به همراه ناشنوایی که تمام آن ها در یک سال اول زندگی بوجود می آیند. سندروم (AGS) پیشرونده است، درمانی برای آن در حال حاضر وجود نداشته و باعث زندگی نباتی در سال های اول زندگی کودک بیمار میشود. تا به امروز درمان قطعی برای این بیماری وجود نداشته و تنها  الان درمانی برای این بیماری وجود ندارد و تنها درمانهای مورد استفاده برای کاهش و تسکین علائم می باشد. خصوصیات کلینیکی  AGS مانند عفونت های ویروسی موجود در رحم قبل از تولد است و شاخص های التهابی را افزایش می دهد. اگر چه محققان براین باورند که ارتباطی میان AGS و عوامل بیماری زا خارجی وجود ندارد اما تحقیقات گذشته حاکی از این موضوع بود که بیماران مبتلا به AGS دارای جهش های اساسی در متابولیزم اسید نوکلئیکد و اختلال درپاسخ به ایمنی سلول می باشند. در میان این اختلالات، کاهش آنزیم TREX1 (آنزیمی که مانع از تجمع DNA  جهش یافته ی در سلول ها می شود) می باشد. یکی از مشکلات تحقیق درباره ی این بیماری تفاوت زیاد خصوصیت مدل های حیوانی این بیماری در مقایسه با انسان است. در نتیجه محققان در این مطالعه از سلول های بنیادی رویانی و سلول های بنیادی چند توانی (iPSCs) که از بیماران مبتلا به AGS گرفته شده بود استفاده نمودند استفاده نمودند تا بتوانند شش مدل سلولی فراهم آورند.  آن ها همچنین توانستند از سلول های iPSC ، ارگانوئید های مغزی یا مغز کوچک (خوشه های بزرگی از نورون ها که خود را در ساختار قشر مغز جای می دهند) تهیه نمایند. این حالت شبیه به زمانی است که قشر مغز در حال شکل گیری است. محققان دریافتند زمانی که عملکرد آنزیم TREX1 مختل شود،  تمام مدل های سلولی دارای یک کروموزوم اضافی می باشند. منشا این کروموزوم های اضافی از عناصر متحرک L1  است ( L1 یک توالی تکراری DNA است که می تواند خود را کپی کرده و درجای موردنظرش در ژنوم انسان قرار دهد). در گذشته این عناصر به عنوان ژن های پرشی مشهور بودند و بدلیل ناشناخته بودن عملکردشان در سلول به نام DNA بدردنخور نیز خوانده می شدند. البته در سال های اخیر مطالعات صورت گرفته حاکی از تاثیر این قطعات در رشد و توسعه و تولید موزائیک ژنتیکی در مغز بود. این قطعات اجداد انگل ژنی ای می باشند که در سلول ها چندین بار بطور طبیعی تکرار می شوند. این مدل آینه ای از روند رشد بیماری  AGS در جنین درحال رشد می باشد. و بخوبی نشان دهنده ی مرگ سلول و کاهش تعداد آن در حین رشد است. مشاهدات محققان بیانگر این موضوع بود که بیماری زایی AGS شبیه به عفونت های رتروویروسی است و آن ها احتمال دادند داروهایی که در درمان ایدز استفاده می شود می تواند در تکثیر قطعات L1 نیز اختلال ایجاد نماید. دو دارو در مدل سلولی مورد بررسی قرار گرفت: استاوودین و لامی وودین. هر دو دارو میزان L1 را در سلول کاهش دادند. داده ها تایید کننده این باورند که داروهای ایدز می توانند برای بیماران AGS  مفید باشند. یافته های حاصل از این مطالعه مشوق تولید طرحی برای مطالعات آینده در زمینه ی بیماری های التهاب عصبی و کشف داروهای جدید در این زمینه می باشند.

پایان مطلب/