به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای در مرکز تحقیقات ژنوم و سلول های بنیادی انسانی(HUG-CELL) شواهد قویی را ارائه کرده است  مبنی بر این که، مستعد بودن برخی از کودکان به آلودگی زیکا احتمالا منشا ژنتیکی دارد. در این مطالعه محققین به مطالعه دو قلوهای ناهمسانی پرداختند که تنها یکی از آن ها به ویروس آلوده شده بود و این در حالی بود که هر دوی آن ها طی بارداری به یک میزان در معرض ویروس قرار گرفته بودند. مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که حدود 60 ژن در سلول های پیش ساز عصبی نوزاد آلوده به ویروس به طور متفاوت با نوزاد دیگر بیان می شود.

در ادامه آن ها این مطالعه را روی 91 مورد بارداری که مادر آلوده به زیکا بود انجام دادند. از بین این بارداری ها یک مورد بارداری دو قلوی تک تخمکی و هفت مورد دو قلوی دو تخمکی وجود داشت. از سه مورد از دو قلوهای دو تخمکی، محققین نمونه خون گرفتند و بعد از جداسازی سلول های خونی آن ها، این سلول ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) تمایز دادند. در گام بعد، این سلول های iPS به سلول های پیش ساز عصبی تمایز داده شده اند که سلول هایی هستند که در مغز در حال تکوین، بیشترین تاثیر را از زیکا می پذیرند. به محض تولید این سلول های پیش ساز عصبی آن ها تحت تاثیر ویروس زیکا قرار گرفتند. از تکنیک  های توالی یابی RNA برای آنالیز همه مولکول های mRNA بیان شده بوسیله سلول های پیش ساز عصبی کشت شده استفاده شد تا میزان فعال بودن یا نبودن ژن های مختلف در این سلول ها ارزیابی شود. تفاوت های قابل توجهی در دو مسیر پیام رسانی که نقش کلیدی در تکوین مغزی طی دوره جنینی دارند مشاهده شد که یکی از آن ها بوسیله پروتئین mTOR و دیگری بوسیله Wnt میانجی می شد. این مسیرها تکثیر و مهاجرت سلول های سیستم عصبی مرکزی را تنظیم می کنند. بیان چندین ژن مربوط به این مسیرها در سلول های پیش ساز عصبی نوزادانی که تحت تاثیر زیکا قرار گرفته بودند کاهش یافت. یکی از این ژن ها در سلول های آلوده(قل آلوده)، 12.6 برابر کمتر از سلول های سالم(قل سالم)  بیان شده بود.

 این نتایج برای هر سه نوع دو قلو یکسان بود و این فرضیه را تقویت کرد که سندرم زیکای مادرزادی تصادفی نیست و می تواند تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی قرار گیرد.

پایان مطلب/