به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در حال حاضر میانگین زمانی که افراد منتظر دریافت کلیه می مانند 3.6 سال است و در این مدت آن ها باید هفته ای سه بار متحمل دیالیز شوند.

در سال های اخیر،تکنولوژی های مبتنی بر سلول های بنیادی امیدواری زیادی برای تولید جایگزین های کلیوی و طب بازساختی ایجاد کرده اند. علاوه براین استفاده از این سلول های بنیادی برای تولید مینی کلیه هایی که قادر به جایگزین کردن کشت های سلولی معمولی هستند نیز منجر به بهبود نتایج مربوط به تست های دارویی شده است. این مینی کلیه ها می توانند پلی بین مدل های انسانی و کاربردهای انسانی باشند.

کلیه ها با تنظیم فشار خون و برداشتن مواد زاید، نقش کلیدی را در کنترل اکوسیستم بدن بازی می کنند کوچک ترین واحد عملکردی که به برداشتن مواد زاید از بدن کمک می کند نفرون ها هستند که در کلیه انسانی و در طی دوران جنینی تولید می شوند. مقایسه تفاوت های بین کلیه انسان و موش از نظر اندازه، زمان بندی و ساختار پایه منجر به ارائه اطلاعاتی در مورد نحوه حفظ، تکثیر و تمایز سلول های بنیادی کلیه به ساختارهای کلیوی دارای عملکرد شده است. مقایسه ژن های لنگری در کلیه انسان با موش نشان داده است که تنها سه ژن از 26 ژن(11 درصد) بیان قابل مقایسه ای بین کلیه های انسانی و موشی دارند: SLC22A6، ENTPD5 و UMOD. اگر هدف درمان کلیه های انسانی است باید روی ژن هایی فوکوس کرد که در کلیه های انسانی فعال هستند.  برای رسیدن به اطلاعات دقیق در این زمینه، دکتر کسلمن و همکارانش نرم افزاری به نام DERIVA را طراحی کرده اند که داده های مربوط به مشاهدات میکروسکوپی و ... را جمع آوری کرده و آن ها را به صورت آلبومی از عکس های کاربردی برای به اشتراک گذاشتن با دیگر محققین در می آورد. نرم افزار DERIVA می تواند داده های بدست آمده را به صورت اتوماتیک کاتالوگ کرده و مقادیر زیادی از اطلاعات را به صورت همزمان آنالیز و دسته بندی کند.

پایان مطلب/