تاریخ انتشار: شنبه 18 فروردین 1397
تولید یک بانداژ قابل تزریق

  تولید یک بانداژ قابل تزریق

آسیب های عمقی ناشی از ترکش ها، یکی از مشکلات جدی در غلبه بر زخم های ایجاد شده در میدان های جنگ است که می توانند منجر به مرگ شوند. نرخ بالای مرگ و میر ناشی از خونریزی مربوط به این زخم ها، نیاز به مواد زیستی که بتوانند خیلی زود مانع از خونریزی شوند را تبدیل به امری ضروری کرده است.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین اخیرا توانسته اند با استفاده از یک ژل که معمولا در شیرینی پزی مورد استفاده قرار می گیرد، با موفقیت بانداژ قابل تزریقی را تولید کنند که مانع از خونریزی شده و می تواند بهبود زخم را افزایش دهد.

در مقاله ای که اخیرا تحت عنوان" Nanoengineered Injectable Hydrogels for Wound Healing Application " در Acta biomateriala به چاپ رسیده است، دکتر گاهاور و همکارانش از kappa-carrageenan و نانوسیلیکات ها برای ایجاد هیدروژل های قابل تزریق به منظور افزایش هموستازی(جلوگیری از خونریزی) و تسهیل بهبود زخم از طریق آزادسازی کنترل شده فاکتورهای درمانی استفاده کرده اند.

هیدروژل های قابل تزریق، مواد امیدوار کننده ای برای رسیدن به هموستازی در مورد آسیب های داخلی و خونریزی هستند زیرا این زیست مواد می توانند با حداقل آسیب و خطر وارد جایگاه آسیب شوند. یک بانداژ قابل تزریق ایده آل باید بعد از تزریق به ناحیه آسیب جامد شده و آبشار انعقادی طبیعی بدن را افزایش دهد. علاوه براین، بانداژهای قابل تزریق بعد از جلوگیری از خونریزی باید فرایند بهبودی زخم را نیز شروع کنند.

این مطالعه از یک عامل ضخیم کننده موسوم به kappa-carrageenanکه از جلبک ها بدست می آید برای طراحی هیدروژل های قابل تزریق استفاده کردند. هیدروژل ها شبکه پلی مری سه بعدی متورم شونده با آب هستند که می توانند ساختار بافت های انسانی را شبیه سازی کنند.

زمانی که kappa-carrageenan با نانوذره های مبتنی بر خاک رس ترکیب شود، یک ژلاتین قابل تزریق بدست می ید. ویژگی باردار بودن نانوذره های مبتنی بر خاک رس، توانایی هموستازی به هیدروژل ها می بخشد. به طور ویژه، پروتئین پلاسما و پلاکت ها، جذب خونی را روی سطح ژل ایجاد می کنند و آبشار انعقادی خونی را شروع می کنند. نکته مهم تر در مورد این بانداژهای قابل تزریق، ازادسازی آهسته و طولانی مدت عوامل درمانی است که می توانند برای بهبود زخم مورد استفاده قرار گیرند. بار سطحی منفی نانوذره ها، برهمکنش های الکتروستاتیک با فاکتورهای درمانی را ایجاد می کند و منجر به آزادسازی آهسته فاکتورهای درمانی می شود.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه