به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مقاله ای اکه اخیر در NeuroReport به چاپ رسیده است، محققین دانشگاه UC دیویس شرح داده اند که چگونه توانسته اند مویرگ هایی را به همراه ارگانوئیدها رشد دهند و این امر امیدها را مبنی بر این که چنین پژوهش هایی در آینده بتواند منجر به درمان آسیب های مغزی در بیماران شود افزایش داده است.

ارگانوئیدها توده های سلولی هستند که به صورت مصنوعی رشد می کنند تا اندام های انسانی را شبیه سازی کنند. تولید این ارگانوئیدها به محققین اجازه می دهد که پژوهش هایی را به جای روی اندام های واقعی انسان روی مشابه آزمایشگاهی آن ها انجام دهند و این امر آن ها را امیدوار ساخته است که بتوانند در آینده ای نزدیک از آن ها در درمان بیماری ها یا آسیب های مختلف استفاده کنند. یکی از ارگانوئیدهایی که بسیار مورد توجه قرار گرفته است، راگانوئیدهای عصبی یا مینی مغز ها است. آن ها مغز واقعی نیستند و در نتیجه نمی توان از آن ها انتظار فکر کردن، پردازش اطلاعات و یا ایجاد هوشیاری را داشت(حداقل تاکنون). اما کیفیت شبه مغزی آن ها اجازه تست داروهای مختلف برای ارزیابی اثر گذاری آن روی مغز، پیش از انجام کارآزمایی های بالینی واقعی را می دهد.

تاکنون ارگانوئیدهای عصبی تولیدی طول عمر کوتاهی داشته اند که عمدتا به این دلیل بوده است که زنده ماندن آن ها نیازمند غوطه ور شدن در محلول های غذایی یا محیط کشت است. اما یکی از دلایل اصلی عدم کارایی و عملکرد آن ها این است که سلول های درونی تر آن ها بدلیل کمبود مواد غذایی و اکسیژن شروع به مردن می کنند. این در حالی است که در مغز واقعی این مشکل از طریق شبکه مویرگی حل شده است. در تلاشی جدید، محققین توانسته اند با رشد دادن مویرگ ها به همراه ارگانوئیدها، راهی را برای تغذیه آن ها و افزایش طول عمر ارگانوئیدهای عصبی بیابند. بدیهی است با افزایش طول عمر ارگانوئیدهای عصبی، آن ها می توانند بیشتر تکوین یابند، بزرگ تر شوند و ساختار شبه مغزی بهتری را تولید کنند.

ابتدا محققین غشاهای مغزی را از یک داوطلب انسانی طی درمان وی برای یک بیماری برداشتند و سپس سلول های موجود در این غشا را به سلول های بنیادی بازبرنامه ریزی کردند. این سلول های بنیادی به سلول های عصبی تمایز یافتند. همزمان محققین سلول های اندوتلیالی را نیز از همین بیمار جداسازی کردند و آن ها را همراه با سلول های بنیادی مذکور برای سه هفته درون یک محیط کشت غوطه ور ساختند(کشت دادند). بعد از سه هفته، این سلول های بنیادی برداشته شده و در مغز یک موش زنده پیوند شدند و در آن جا به صورت ارگانویدهای عصبی انسانی در آمدند. دو هفته بعد، مویرگ ها در داخل و روی سطوح داخلی ارگانوئید قابل تشخیص بودند. به نظر می رسد که این موثرگ ها می توانند مسیری برای انتقال مواد غذایی به درون ارگانوئید و افزایش طول عمر آن باشند.

پایان مطلب/