به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه محققین نشان داده اند که چگونه زیرنوع های مولکولی مختلف از سلول های گلیومایی از استراتژی های مختلف برای پراکنده شدن از طریق مغز استفاده می کنند و چگونه یک درمان ضد رگزایی برای مقابله با زیرنوع های سلولی مقاوم به درمان استفاده کنیم.

برخلاف حجم وسیع پژوهش های پایه و بالینی، درمان گلیوبلاستوما و سایر گلیوماهای بدخیم به عنوان چالشی بزرگ در انکولوژی بالینی باقی مانده است. گلیوبلاستوماها بسیار پر عروق بوده و ارتباطات تنگاتنگی با عروق خونی از پیش موجود برای تهیه اکسیژن و مواد غذایی دارند. هم چنین، آن ها حاوی جمعیتی متنوع از سلول ها با مشخصه های سلول های بنیادی هستند و ممکن است استراتژی های مختلفی را برای فراخواندن و بدست آوردن عروق خونی استفاده کنند که به ریز محیط موضعی آن ها و درمان هایی استفاده شده بستگی دارد.

مطالعات گذشته راه های متعددی از مهاجرت گلیوماها درون مغز را آشکار ساخته اند که از جمله آن ها می توان به co-option اشاره کرد که در آن سلول های منفرد در امتداد عروق خونی مهاجرت می کند و  یا گاهی به صورت کلاسترهای متراکمی در می آیند که منجر به تشکیل عروق خونی جدید می شود. برای بررسی مکانیسم های دخیل در این دو استراتژی، محققین روی پروتئینی به نام Olig2 فوکوس کردند که به طور طبیعی در تکوین سلول های مغزی یا اولیگودندروسیت ها نقش دارد و در اغلب زیر نوع های گلیوما نیز بیان می شود.

پیش سازهای اولیگودندروسیتی که Olig2 را بیان می کنند به عنوان پیش سازهای گلیوما عمل می کند و در این میان پیام رسانی Wnt7 نقش مهمی را در تکوین عروقی درون مغز و مهاجرت سلول ها در امتداد عروق خونی بازی می کند.این مطالعه نشان داده است که سلول های Olig2 مثبت به بافت مغزی حمله کرده و روی سیستم عروقی موجود اثری نمی گذارند. سلول های Olig2 منفی به صورت کلاسترهایی پیرامون عروق خونی رشد می کنند  و سطوح بالایی از فاکتور رگزایی VEGF را بیان می کنند. این سلول ها می توانند سد خونی مغزی را شکسته و فعال شدن سلول های ایمنی ذاتی را افزایش دهند و منجر به التهاب عصبی شوند.تیمار رده های سلولی گلیومایی با مهار کننده VEGF موسوم به bevacizumab مهاجرت سلولی را احتمالا از طریق بیان Olig2 افزایش داد. آنالیز سلول های مقاوم به bevacizumab از جمله بیمارانی که قبل و بعد از تیمار با bevacizumab، از آن ها نمونه گرفته شده بود نشان داد که درمان های ضد VEGF، سلول های Olig2 مثبت  و بیان کننده Wnt که از استراتژی عروقی استفاده می کنند را انتخاب می کنند.

این مطالعه نشان داده است که چگونه پیام رسانی Wnt منجر به فرایندهای تک سلولی و co-option گلیومایی را ایجاد می کند. این مکانیسمی است که قویا بوسیله درمان های ضد رگزایی القا می شود.

پایان مطلب/