به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، لوکمیای میلوئید حاد بوسیله سلول های بنیادی لوکمیایی ایجاد می شود که می توانند به طور غیر طبیعی تمایز یابند و یا به صورت فزاینده تکثیر شوند و در نهایت سلول های بنیادی خونی سالم و طبیعی را در مغز استخوان جایگزین کنند. این سلول های بنیادی لوکمیایی مقاومت غیر طبیعی به شیمی درمانی های استاندارد دارند و به همین دلیل محققین همواره به دنبال راهی برای حذف این سلول های بنیادی سرطانی هستند.

یک راه ممکن برای مقابله با این سلول های بنیادی سرطانی می تواند هدف قرار دادن پروتئینی به پروتئین کمکی گیرنده اینترلوکین 1(IL1RAP) باشد که اغلب به میزان زیادی روی سطح سلول های بنیادی لوکمیایی بیان می شود اما در سلول های بنیادی خونی این گونه نیست. دکتر اولریخ استیدل و همکارانش در کالج آلبرت انیشتین دریافته اند که استفاده از آنتی بادی ها یا RNAهای سنجاق سری کوچک و یا حذف ژنتیکی IL1RAP می تواند منجر به القای مرگ سلولی در سلول های لوکمیایی و بویژه سلول های بنیادی لوکمیایی جداسازی شده از بیماران شود. به نظر می رسد که سلول های بنیادی لوکمیایی ذاتا به IL1RAP وابسته هستند. آنتی بادی هایی که IL1RAP را هدف قرار دادند، اثری روی رشد و بقای سلول های خونی طبیعی نداشتند. همان طور که از اسمش پیداست، IL1RAP در ترکیب با گیرنده اینترلوکین 1 عمل می کند و موجب پیشبرد مسیرهای پیام رسانی التهابی می شود که نقشی کلیدی در تکوین لوکمیای میلوئید حاد دارند. علاوه براین،‌ IL1RAP  فعالیت دو پروتئین گیرنده غشایی دیگر به نام FLT3 و c-KIT‌را نیز  تقویت می کند. این دو پروتئین در تحریک تکثیر سلول های بنیادی لوکمیایی نقش دارند و آنتی بادی های IL1RAP که بتوانند توانایی این پروتئین های به لیگاندشان را مهار کنند می توانند مانع از تکثیر سلول های لوکمیایی شوند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که IL1RAP می تواند چندین مسیر کلیدی را در لوکمیای میلوئید حاد تقویت کند که نشان دهنده نقش وسیع تر این پروتئین در پاتوژنز بیماری ها است.

پایان مطلب/