به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در حال حاضر پرینترهای سه بعدی به حدی پیشرفته شده اند که می تواند بخش های اساسی از بافت ها و اندام های انسانی را به منظور استفاده در بدن انسان پرینت سازند. در این میان مراکزی مانند دانشگاه بریستول توانسته اند جوهر زیستی را تولید کنند که اجازه تولید بافت های انسانی پیچیده به عنوان ایمپلنت های جراحی و برای استفاده در آینده ای نه چندان دور را می دهد. این جوهر زیستی از دو جزء پلیمری ساخته شده است که یکی از آن ها(آلژینات) از جلبک مشتق شده است و یک پلیمر طبیعی محسوب می شود. پلیمر دوم، یک پلیمر سنتتیک است. هر کدام از این پلیمرها نقش متفاوتی را در جوهر زیستی بازی می کنند. بخش سنتتیک این جوهر زیستی اجازه سفت شدن این جوهر در شرایط مناسب را می دهد. استئوبلاست ها و کندروسیت های مشتق از سلول های بنیادی می توانند در این ساختارهای پلیمری سه بعدی وارد شده و در حضور یک محیط غنی از مواد غذایی یک ساختار و اندام سنتتیک را ایجاد می کنند که می توانند به عنوان اندام جایگزین استفاده شوند.

پایان مطلب/