به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، شیستوزومیازیس بیماری با شدت های مختلف است که توسط چندین گونه از کرم های پهن انگلی به نام شیستوزوما شناخته می شود. بیش از 200 میلیون نفر در کشورهای در حال توسعه به این کرم ها آلوده هستند و سالانه هزاران نفر نیز جان خود را به دلیل ابتلا به آن ها از دست می دهند داروهای موجود می توانند شیستوزومیازیس ​​را درمان کنند، اما به اندازه کافی برای جلوگیری از عفونت مجدد و یا گسترش بیماری مناسب نیستند، بنابراین لازم است استراتژی های جایگزین برای هدف قرار دادن انگل ها استفاده شود.
در مطالعه ای که قبلا صورت گرفته است Geyer و همکارانش اهمیت متیلاسیون DNA در زیست شناسی شیستوزوما را نشان داده اند و این نشان می دهد که این روند می تواند برای توسعه داروهای جدید مهم باشد. در متیلاسیون DNA، گروه متیل به DNA اضافه می شوند که بدون این که روی توالی DNA مربوط اثر بگذارند، روی فعالیت ژنتیکی آن ها اثر می گذارند.

در مطالعه ای جدید، محققین مجموعه ای از آزمایش ها را انجام دادند تا فعالیت پروتئین های دخیل در اضافه کردن گروه های متیل به DNAی گونه Shistosome mansoni را نشان دهند. این آزمایش ها شامل استفاده از RNA مداخله گر برای کاهش بیان ژن ها کد کننده دو پروتئین دخیل در متیلاسیون DNA موسوم به SmMBD2/3 و SmCBX بود.

این آزمایش ها نشان داد که SmMBD2/3 و SmCBX با یکدیگر برهمکنش می کند. مختل کردن بیان SmMBD2/3 یا SmCBX منجر به کاهش تعداد سلول های بنیادی بالغ در حال تکثیر می شود. کاهش این سلول های بنیادی در این کرم های پهن انگلی منجر به کاهش تخم گذاری آن ها می شود.

این مطالعه شواهدی را مبنی بر نقش موثر متیلاسیون DNA در شیستوزوما نشان می دهد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که پروتئین های SmMBD2/3 و SmCBX نقش حیاتی را در بیولوژی Shistosome mansoni بویژه در تولید تخم که مرحله ای حیاتی در بیماری زایی انسانی است بازی می کنند.

پایان مطلب/