به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، جراحان و محققین دانشگاه نیویورک براین باورند که داربست های سرامیکی که به مدل های جانوری شکستگی ایمپلنت پیوند کرده اند می توانند با حمایت بهبودی، به طور طبیعی بازجذب شوند و رفته رفته استخوان از دست رفته را جایگزین کنند. این داربست سرامیکی مورد حمایت یک ماده شبه ژل پرینت شده بوسیله پرینتر سه بعدی قرار دارد و می تواند شکل و ترکیب استخوان را به خوبی تداعی کند. یک ویژگی مهم این سیستم سرامیکی جنس آن بود که از تری کلسیم فسفات ساخته شده بود که ترکیبی مشابه با مواد شیمیایی موجود در استخوان است و ایمپلنت را قابل بازجذب می سازد. از طرف دیگر روی این سرامیک را پوششی از دیپیریدامول پوشانده بود که یک رقیق کننده خونی است که آزمایشات مختلف نشان داده اند که موجب افزایش تشکیل استخوان تا بیش از 50 درصد می شود. این ماده شیمیایی باعث فراخواندن سلول های بنیادی استخوانی به محل آسیب نیز می شود و رشد عروق خونی را در محل آسیب استخوانی افزایش می دهد. در ادامه به منظور بررسی کارایی این داربست سرامیکی تلفیق شده با ژل پرینت شده سه بعدی، محققین این داربست را به سوراخ های کوچک ایجاد شده در جمجمه موش ها و هم چنین  ضایعه استخوانی 2/1 سانتی متری پا و آرواره خرگوش ایمپلنت کردند. نتایج نشان داد که شش ماه بعد از ایمپلنت، 77 درصد داربست بوسیله بدن موجود بازجذب می شود و استخوان جدیدی شکل می گیرد که به درون شبکه پیرامون داربست رشد می کند. بعد از این مدت تصاویر سی تی اسکن جایگاه ایمپلنت نشان داد که نشانه ای از تری کلسیم فسفات اولیه وجود ندارد. تست های بعدی برای میزان تحمل بار و فشار نشان داد که استخوان جدید شکل گرفته در جایگاه آسیب دارای قدرتی معادل استخوان طبیعی و آسیب ندیده است.

پایان مطلب/