به گزارش بنیان، متاستاز استخوان یک مشکل بزرگ در سرطان پستان است. استخوان غالباً اولین محل متاستاز است. هنگامی که سرطان به استخوان گسترش یابد، تقریباً به طور اجتناب ناپذیری به اندام‌های دیگر مانند ریه، کبد و مغز نیز سرایت می‌کند. سلول‌های سرطانی در بستر استخوان رشد می‌کنند، توانمندتر می‌شوند و خواص مشابه سلول‌های بنیادی به خود می‌گیرند. این ویژگی‌ها به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد تا بهتر با محیط های جدید سازگار شوند و استخوان را رها کرده و به اندام‌های دیگر گسترش یابند.

در مطالعه‌ حاضر دانشمندان با اصلاح داروی تراستوزوماب که معمولاً با نام تجاری Herceptin نامیده می‌شود موفق به مهار رشد سلول‌های سرطانی پستان مهاجرت کرده به استخوان شدند. تراستوزوماب یک آنتی بادی علیه فاکتور رشد اپیدرمال انسانی 2 (HER2) که از تکثیر سلول‌های سرطانی بیان کننده HER2 جلوگیری کرده و منجر به فراخوانی سلول‌های کشنده طبیعی سیستم ایمنی بدن به سمت سلول‌های سرطانی می‌شود. اگرچه استفاده از این دارو، بقای کلی بیماران مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک را به تقریباً پنج سال افزایش داده است، اما منجر به درمان بیماری نمی‌شود و در بسیاری از بیماران، در حالی که تحت درمان هستند متاستاز استخوانی دیده می‌شود. متاسفانه بافت استخوانی رگ‌های خونی کمی دارد و در مواردی که عروق داشته باشد، سد خونی مغزی و ساختار ماتریکس معدنی استخوان امکان رسیدن داروها و آنتی‌بادی‌ها از طریق سیستم گردش خون را سخت می کند و منجر به عدم رسیدن دارو به سلول‌های سرطانی متاستاز داده در بافت استخوان می‌شود. در رویکرد جدید، محققان داروی آلندرونات-یک داروی بی فسفونات با میل زیاد به ماتریکس معدنی استخوان که برای رساندن انتخابی پروب‌های تصویربرداری، داروهای هسته‌ای و ذرات نانو به استخوان استفاده می‌شود، را به آنتی بادی مونوکلونال تراستوزوماب متصل کردند تا از این طریق سلول‌های سرطانی در بافت استخوان را هدف قرار دهند. محققان داروی اصلاح شده را به عروق شکمی موش‌های دارای تومور در استخوان ران که مشتق از یک رده سلول سرطان پستانی بود را تزریق کردند. طی 24 ساعت، دارو در استخوان جمع شد و به مدت یک هفته در آنجا ماند. در مقابل، در گروه دریافت کننده آنتی بادی اصلاح نشده، اثری از دارو در استخوان دیده نشد. دکتر ژانگ و تیم او حدود هشت تا 12 هفته اجازه رشد تومورهای استخوان را دادند. موش‌هایی که تحت درمان با تراستوزوماب قرار گرفتند متاستازهایی در قلب، کبد، طحال، ریه، کلیه و مغز داشتند. در حالی که موش‌هایی که با تراستوزوماب کونژوگه با آلندرونات تحت درمان قرار گرفتند، اکثراً فاقد تومورهای ثانویه بودند.

محققان امیدوارند هرچه سریع‌تر امکان انجام مطالعات بالینی با این دارو فراهم شود تا در درمان بیماران مبتلا به سرطان مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این مطالعه در 23 جون 2021 در مجله Science Advances منتشر شده است.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://advances.sciencemag.org/content/7/26/eabf2051