به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مسئله تأثیرات ژنتیکی در مقابل تأثیرات محیطی نقش مهمی در تحقیقات در مورد پیری مغز ایفا می کند. به طوری که محققان مرکز UNSW سیدنی،‌‌یافته‌های جدیدی را در مورد سطح پلاک‌‌‌های آمیلوئید در بیماری آلزایمر با بررسی مغز دوقلوهای همسان و غیر همسان آشکار کردند.

در این مطالعه که در مجله Neurology, Neurosurgery & Psychiatry منتشر شده است؛ برای تعیین نسبت تجمع آمیلوئید توسط ژن‌‌‌ها در مقابل میزان تأثیر عوامل خطرزای محیطی و تغییر پذیر مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا، از نوع خاصی تصویربرداری به نام آمیلوئید PET ‌‌یا "توموگرافی گسیل پوزیترون" استفاده شده است.

آمیلوئید پروتئینی است که در اوایل ابتلا به بیماری آلزایمر در مغز تجمع می‌‌یابد. این‌‌یکی از ویژگی‌‌‌های بارز این بیماری است که چندین دهه قبل از آشکار شدن مشکلات حافظه شروع به تجمع می‌کند.

دوقلوها فرصتی منحصر به فرد برای بررسی اهمیت نسبی عوامل ژنتیکی و شیوه زندگی برای بیماری آلزایمر فراهم می‌کنند، زیرا دوقلوهای تک تخمکی 100 درصد و دوقلوهای دو تخمکی حدود 50 درصد محتوی ژنتیکی خود را به اشتراک می‌گذارند.

محققان دریافتند که به ارث رسیدن آمیلوئید نسبتا متوسط است. بنابراین، ژن‌‌‌ها فقط نقش متوسطی در تعیین تنوع در ساخت آمیلوئید در مغز دارند. در حالی که ژن‌‌‌ها مهم هستند؛ سهم بزرگی برای تأثیر عوامل محیطی وجود دارد که ممکن است به خوبی به مداخله پاسخ دهد.

در مقابل عوامل خطرزای قابل اصلاح، عوامل خطرزای قلبی-عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت، کلسترول بالا یا سابقه بیماری قلبی به طور قابل توجهی با سطح آمیلوئید مرتبط هستند‌‌ و حتی ممکن است ارتباط ژنتیکی مشترک داشته باشند.

این مطالعه ارتباطی بین عوامل خطرزای قلبی-عروقی و سطح آمیلوئید پیدا نکرد که بررسی‌های جامع تری مورد نیاز است.

شناسایی عوامل خطرزای قابل اصلاح ما را به مداخلاتی سوق می دهد که خطر تجمع آمیلوئید و در نهایت کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://neurosciencenews.com/environmental-alzheimers-19823/