به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، برخی از موارد عود در بیماران مبتلا به لوسمی‌ لنفوبلاستیک حاد، به این دلیل است که سلول‌های سرطان خون با پنهان شدن در مناطقی از سیستم عصبی مرکزی موفق به ادامه حیات می‌شوند. محققان دانشگاهComplutense – ایتالیا، با استفاده از یک مدل حیوانی، حضور سلول‌های توموری را در یک مکان ناشناخته نشان دادند: حفره نوروژنیک زیر بطنی (Subventricular Neurogenic Zone). سلول‌های توموری که این ناحیه از مغز را اشغال می‌کنند، می‌توانند از تمایز نورون‌های جدید جلوگیری کنند.

اگرچه در دهه‌های اخیر میزان بقای ALL در دوران کودکی بهبود یافته است، اما بین 10 تا 15 درصد از بیماران علیرغم درمان، از عود بیماری رنج می‌برند. یک سوم از این عودها ناشی از "مکان‌های مخفی" است که سلول‌های تومور در سیستم عصبی مرکزی (CNS) پیدا می‌کنند. حفره نوروژنیک زیر بطنی ناحیه‌ای از مغز است که سلول‌های توموری می‌توانند از شیمی‌درمانی پنهان شوند؛ تا بعداً دوباره ظاهر شوند و باعث عود بیماری در بیماران مبتلا به لوسمی ‌لنفوبلاستیک حاد (ALL) در دوران کودکی شوند. این قسمت، یکی از معدود نواحی مغز است که در آن، عصب زایی در طول عمر ادامه دارد. اجتماع سلول‌های لوسمی در این ناحیه، سبب ایجاد یک محیط التهابی و تغییر ظرفیت توان عصب‌زایی این قسمت می‌شود.

مطالعه بر روی موش‌های پیوند شده با سلول‌های سرطانی انسانی

در این مقاله که در نشریه Haematologica منتشر شده است، موش‌های دارای نقص ایمنی (NSG)، با سلول‌های لوسمی‌ALL  انسانی پیوند شدند تا این بیماری را بازسازی کنند. اگرچه بیشتر نورون‌ها قبل از تولد تولید می‌شوند، همچنان در سال‌های اولیه زندگی، سلول‌های عصبی جدید دائماً در نواحی خاصی از مغز تولید می‌شوند و از آنجا به مناطق مختلف قشر جلوی مغز مهاجرت می‌کنند. این مطالعه، پیامدهای ALL را در کودکانی که CNS  در مرحله رشد قرار دارد نشان می‌دهد.

بر اساس نتایج این مطالعه، اشغال حفره نوروژنیک زیر بطنی توسط سلول‌‎های سرطانی لوسمیک باعث اختلال در عصب زایی و احتمالاً منجر به اثرات مضر بر عملکرد مغز می‌شود. در نتیجه، تغییرات در شکل‌گیری نورون‌های جدید و ادغام آنها در مدارهای عصبی مغز در حال رشد، می‌تواند تا حدودی مسئول تغییرات شناختی، حسی و حرکتی مشاهده شده در کودکان مبتلا به لوسمی باشد که قبلاً صرفاً به عنوان عوارض جانبی شیمی‌درمانی شناخته می‌شد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://doi.org/10.3324/haematol.2021.279383