به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تیمی ‌از محققان از دانشگاه دوسلدورف تغییرات حجم مغز 37 بیمار مبتلا به پارکینسون و 27 فرد کنترل را در حداکثر 15 نقطه از نواحی مغز در مدت زمان 8.8 سال با استفاده از ام آر آی تجزیه و تحلیل کردند. در مطالعات قبلی درون تن، حجم مغز بیماران پارکینسونی فقط در مقاطع زمانی کمتر‌‌ یا در دوره‌های کوتاه‌تر اندازه‌گیری شده بود.

در ابتدای مطالعه، این تیم متوجه شد که حجم چندین ناحیه مغز در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون نسبت به گروه کنترل کوچکتر است. در حالی که برخی از مناطق در مغز بیماران، احتمالاً به دلیل اثرات جبرانی، بزرگ شده است.با گذشت زمان، تفاوت بین گروه‌‌‌ها به طور فزاینده‌ای گسترده و آشکار شد: حجم مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، به ویژه ماده خاکستری، تقریباً دو برابر سریع‌تر از گروه کنترل کاهش‌‌یافت.

لوب‌‌‌های گیجگاهی و پس سری، قسمت‌‌‌های اطراف لوب جداری تحتانی و قسمت‌‌‌های بطنی لوب پیشانی بیشتر تحت تأثیر این کاهش حجم قرار گرفتند. این تجزیه و تحلیل اطلاعاتی دقیق از‌‌ یک الگوی منطقه‌ای بسیار خاص از تغییرات حجم مغز را در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون نشان داد که با الگوی پیری بیولوژیک متفاوت بود.

محققان دریافتند که کاهش حجم نواحی قشر مغز، آمیگدال و قاعده لوب پیشانی در بیماران مبتلا به پارکینسون با بدتر شدن علائم بالینی مرتبط است.این الگوی خاص کاهش حجم منطقه‌ای که آن‌‌‌ها نشان دادند، با طرح شماتیکی که برای هر مرحله بیماری پارکینسون توسط ‌‌‌هایکو براک در سال 2003 ارائه شد، همسو بود.

براک و همکارانش 168 مغز پس از مرگ با بررسی احتمال وجود توده‌هایی از پروتئین‌های آلفا سینوکلئین که به‌ طور نادرست تاخورده‌اند، میزان پیشرفت بیماری را در شش مرحله فرض کرد که از هسته‌های ساقه مغز پایین و پیاز بویایی شروع ‌شده و از طریق مغز میانی به سمت لوب پیشانی و کورتکس پیش حرکتی پیشرفت می‌کند.

این مطالعه داده‌های درون تن دقیق تری را در مورد چگونگی تحلیل رفتن مغز بیماران مبتلا به پارکینسون در فضا و در طول زمان ارائه می‌کند و همچنین، الگوی‌‌ یافت شده با مراحل ارائه شده توسط براک نیز مطابقت دارد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://neurosciencenews.com/parkinsons-brain-volume-20610/