به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تیمی از محققان در حال بررسی  استفاده از یک روش تحویل سلولی جدید هستند که  به چسبیدن سلول‌ها و ماندن در جای  مورد نیاز کمک می کنند. مدتی است که درمان‌های مبتنی بر سلول به عنوان یک گزینه درمانی جایگزین برای بیماران مبتلا به طیف وسیعی از بیماری‌های ناشی از نارسایی بافتی، از جمله کوری قرنیه، در نظر گرفته شده است.
این درمان‌ها در تئوری نویدهای زیادی را  داده‌اند، اما زمانی که عملی شدند، به دلیل زنده ماندن سلولی کم پس از تزریق، و همچنین نگهداری ضعیف در محل تزریق و پیوند در بافت آسیب‌دیده، موفقیت بالینی محدودی در بسیاری از کاربردها ارائه کردند. تحقیقات در حال انجام به بررسی استفاده از یک روش تحویل سلولی جدید برای کمک به چسبیدن سلول‌ها و ماندن در جایی هستند که بیشتر مورد نیاز هستند.
سالانه بیش از 50000 عمل پیوند قرنیه در ایالات متحده انجام می‌شود، آماری چشمگیر که از تعداد پیوندهای سایر اعضای جامد در مجموع بیشتر است. طبق تحقیقات، تیمی از محققان از دانشگاه کارنگی ملون و دانشگاه پیتسبورگ استفاده از یک بسته کوچک از سلول‌های اندوتلیال قرنیه را به عنوان جایگزینی بالقوه برای پیوند قرنیه پیشنهاد می‌کنند (زمانی که تراکم سلول‌های اندوتلیال کم، کوری قرنیه رخ می‌دهد).
محققان خاطرنشان می‌کنند که تقریباً نیمی از پیوندهای قرنیه ناشی از شکست (اندوتلیوم قرنیه) CE است، که عمدتاً به دلیل از دست دادن سلول‌هایی بوده که نمی‌توانند برای ترمیم آسیب یا مشکل تکثیر شوند.
درمان‌های موجود برای شکست CE وجود دارد، اما رد مزمن و عرضه محدود اهداکننده، انگیزه توسعه روش‌های جدید برای تزریق سلول‌های CE  برای بازسازی اندوتلیوم قرنیه و بازیابی عملکرد شده است. تا به حال، اکثر رویکردها نیاز داشتند که CE موجود از طریق خراشیدن یا آسیب برودتی قرنیه برداشته شود تا مکانی برای اتصال سلول‌های تحویل داده شده فراهم شود.
محققان توانسته‌اند نشان دهند که می‌توانند سلول‌ها را به طور موثر بسته‌بندی کنند و آن‌ها را وادار به ادغام در بافت‌های با چگالی بالا، بدون ایجاد آسیب یا برداشتن هیچ سلولی کنند. فناوری حاضر می‌تواند سلول‌درمانی را بهبود بخشد و به سلول‌ها کمک کند تا جایی که لازم است بمانند.
تکنیک این گروه از جزایر ریزالگوی بسته‌بندی شده کوچک سلول‌های اندوتلیال قرنیه در یک لایه غشای پایه از ماتریکس خارج سلولی استفاده می‌کند که سلول‌ها را قادر می‌سازد اتصالات سلولی و ساختار اسکلت سلولی خود را در حالت تعلیق حفظ کنند. در یک سری از مطالعات، بسته‌های کوچک سلولی توانایی پیوند سریع به تک‌لایه‌های اندوتلیال قرنیه با چگالی بالا را در سیستم‌های مدل in vitro و in vivo نشان دادند.
بخش عمده تحقیقات حاضر در درمان کوری قرنیه بوده است، اما محققین معتقدند که این فناوری دارای پتانسیل قوی برای استفاده در سایر نواحی بدن است. این یک فناوری ساده و موثر است که خیلی دست ورزی نشده است. محققین فقط این سلول‌ها را در بسته‌های کوچک می‌بندند. 
پایان مطلب/
منبع:
https://www.nature.com/articles/s43246-022-00247-1