به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بر اساس مطالعه پزشکی دانشگاه استنفورد روی موش‌های آزمایشگاهی، روزه‌داری سلول‌های بنیادی عضلانی را به حالت استراحت عمیق می‌فرستد که ترمیم ماهیچه‌ها را کند می‌کند، اما همچنین آن‌ها را در برابر استرس مقاوم‌تر می‌کند.
اثر محافظتی را می‌توان با تغذیه موش‌ها با غذای پرچرب و کم کربوهیدرات (که به عنوان رژیم کتوژنیک نیز شناخته می‌شود) که واکنش بدن به روزه‌داری را تقلید می‌کند، یا با دادن کتون بادی‌ها به حیوانات (محصولات جانبی که در هنگام رژیم غذایی ایجاد می‌شوند)، به دست آورد. در این شرایط بدن از چربی به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند.
این تحقیق در ژورنال Cell Metabolism منتشر شد. به خوبی ثابت شده است که محدودیت طولانی مدت کالری باعث افزایش طول عمر و ارتقای سلامت کلی حیوانات آزمایشگاهی می‌شود، اما حفظ یک رژیم غذایی کم کالری برای ماه‌ها یا سال‌ها برای افراد دشوار است. روزه داری دوره‌ای به عنوان راه دیگری برای به دست آوردن مزایای سلامتی محدودیت کالری مورد بررسی قرار گرفته است، اما اثرات روزه متناوب بر بدن و توانایی آن در بازسازی بافت‌های آسیب دیده یا پیر به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
روزه گرفتن یا به جای آن، خوردن یک رژیم غذایی کتوژنیک پر چربی و کم کربوهیدرات باعث می‌شود بدن وارد حالتی به نام کتوز شود که در آن چربی منبع اولیه انرژی است. اجسام کتونی محصولات جانبی متابولیسم چربی هستند. محققان دریافتند موش‌هایی که بین 1 تا 2.5 روز روزه گرفته بودند نسبت به حیوانات غیر روزه دار کمتر قادر به بازسازی ماهیچه‌های جدید در پاهای عقب خود در پاسخ به آسیب بودند. این کاهش ظرفیت بازسازی تا سه روز پس از شروع مجدد تغذیه موش‌ها و بازگشت به وزن طبیعی بدن ادامه داشت. یک هفته پس از پایان روزه به حالت عادی بازگشت.
تحقیقات بیشتر نشان داد که سلول‌های بنیادی ماهیچه‌ای حیوانات روزه‌دار کوچک‌تر و کندتر از حیوانات غیرروزه‌دار تقسیم می‌شوند. اما آن‌ها همچنین انعطاف پذیرتر بودند: زمانی که در یک ظرف آزمایشگاهی تحت شرایط چالش برانگیز از جمله محرومیت از مواد مغذی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی آسیب‌رسان به سلول و تشعشع رشد کردند، بهتر زنده ماندند. آن‌ها همچنین از پیوند به حیوانات بهتر از حیوانات غیر روزه دار جان سالم به در بردند. محققان دریافتند سلول‌های بنیادی عضلانی جدا شده از حیوانات غیر روزه‌دار و سپس تحت تیمار با اجسام کتون به نام بتا هیدروکسی بوتیرات (BHB) مقاومتی مشابه با سلول‌های حیوانات روزه‌دار نشان دادند. علاوه بر این، سلول‌های بنیادی عضلانی جدا شده از موش‌هایی که از رژیم کتوژنیک یا رژیم غذایی معمولی همراه با تزریق اجسام کتون تغذیه می‌شدند، همان ویژگی‌های سلول‌های بنیادی عمیقاً ساکن حیوانات روزه‌دار را نشان دادند.
در نهایت، محققان سلول‌های بنیادی ماهیچه‌ای را از موش‌های پیری که به مدت یک هفته تحت درمان با اجسام کتون قرار گرفته بودند، جدا کردند. تحقیقات قبلی در آزمایشگاه نشان داد که این سلول‌های بنیادی ماهیچه‌ای مسن در آزمایشگاه نسبت به سلول‌های بنیادی ماهیچه‌ای حیوانات جوان‌تر رشد ضعیف‌تری داشتند. اما درمان با اجسام کتون به سلول‌های بنیادی عضلانی قدیمی و همچنین همتایان جوان‌تر خود اجازه زنده ماندن می‌دهد.
محققان حدس می‌زنند که متعادل کردن این نتایج ممکن است روزی به مبارزه با پیری طبیعی و بهبود عملکرد سلول‌های بنیادی در سراسر بدن کمک کند.اگر تأثیر روزه‌داری بر روی سلول‌های بنیادی از طریق اجسام کتون حاصل شود می‌توان نیاز به روزه گرفتن یا رژیم کتوژنیک را جایگزین کرد.
پایان مطلب/
لینک منبع: 
https://www.cell.com/cell-metabolism/fulltext/S1550-4131(22)00182-6?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS1550413122001826%3Fshowall%3Dtrue