به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در میان بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال گسترش یافته به غدد لنفاوی، با یک نشانگر deep learning می‌توان یک سوم بیماران را با پیش آگهی عالی و در نتیجه بدون نیاز به شیمی درمانی کمکی، شناسایی کند. شیمی درمانی ممکن است عوارض جانبی شدید و حتی مرگ ایجاد کند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از deep learning برای هدایت انتخاب شیمی‌درمانی پس از جراحی برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال استفاده کرد. به طور خاص، بسیاری از بیمارانی که در حال حاضر با شیمی درمانی کمکی درمان می‌شوند، می‌توانند با خیال راحت از چنین درمانی اجتناب کنند. 
سرطان کولورکتال یکی از شایع ترین انواع سرطان به ویژه در کشورهای غربی است. تومور به طور معمول برداشته می‌شود و به بیمارانی که در معرض خطر عود و مرگ ناشی از سرطان هستند معمولا شیمی درمانی کمکی ارائه می‌شود. از آنجایی که روش‌های فعلی نمی‌توانند دقیقاً پیش‌بینی کنند که کدام بیماران به شیمی‌درمانی نیاز دارند،استاندارد فعلی مراقبت، ارائه شیمی‌درمانی کمکی به گروه‌های بزرگ بیماران است که شامل بسیاری از بیمارانی است که از این درمان سودی نخواهند برد.

برای بیمارانی که سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است، استاندارد کنونی مراقبت، شیمی درمانی دو عاملی است، زیرا نشان داده شده است که برای بیماران بیشتر از درمان‌های کمتر تهاجمی مفید است، اما مشخص شده است که حدود نیمی از بیماران نیازی به شیمی درمانی کمکی ندارند. نوروپاتی یک عارضه جانبی رایج شیمی درمانی دو عاملی است و گاهی اوقات می‌تواند شدید باشد و سال‌ها پس از پایان درمان شایع باشد. در برخی موارد، شیمی درمانی حتی ممکن است منجر به مرگ شود.
دو سال پیش، نتایج مطالعه‌ای در The Lancet نشان داد که می‌توان از deep learning برای پیش‌بینی اینکه چه بیمارانی بعد از جراحی در اثر سرطان روده بزرگ جان خود را از دست می‌دهند، استفاده کرد. بر اساس این یافته، تحقیقی که اخیراً در The Lancet Oncology منتشر شده است نشان می‌دهد که چگونه می‌توان نشانگر deep learning را با نشانگرهایی که در حال حاضر در عمل بالینی استفاده می‌شود ادغام کرد و این ترکیب را می‌توان برای اجرای بهتر شیمی درمانی کمکی با متناسب کردن درمان برای بیمارانی که واقعاً نیاز دارند استفاده کرد.

در میان بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال گسترش یافته به غدد لنفاوی، روش جدید برای انتخاب شیمی درمانی کمکی می‌تواند یک سوم افرادی را که نباید شیمی درمانی کمکی دریافت کنند، شناسایی کند، حتی اگر استاندارد فعلی مراقبت، شیمی درمانی دو عاملی است. این به این دلیل است که این بیماران دارای پیش آگهی عالی هستند، مانند مواردی که بدون گسترش به غدد لنفاوی که با شیمی درمانی کمکی مطابق با استاندارد مراقبت فعلی درمان نمی شوند. در واقع، انتظار می‌رود که درمان این یک سوم با شیمی‌درمانی دو عاملی، باعث ایجاد تعداد مرگ‌های مرتبط با درمان با تعداد مرگ‌های ناشی از سرطان شود که با درمان جلوگیری می‌شود.
روش جدید همچنین برای نشان دادن میزان تهاجمی بودن شیمی درمانی کمکی و هدایت تصمیمات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال بدون گسترش به غدد لنفاوی طراحی شده است. برای برخی از بیماران بدون گسترش بیماری، شیمی درمانی کمکی با توجه به استانداردهای مراقبت فعلی توصیه می‌شود، اما تنها کسری از آن‌ها از درمان سود می‌برند زیرا اکثر آن‌ها نیازی به درمان کمکی ندارند، در حالی که ممکن است تعداد کمی از آن‌ها از شیمی درمانی کمکی تهاجمی تری مانند شیمی درمانی دو عاملی استفاده کنند. 
شیمی درمانی مستلزم هزینه‌های مالی قابل توجهی در رابطه با داروها و پرسنل پزشکی است. بنابراین، استفاده از روش جدید برای انتخاب فردی‌تر شیمی درمانی کمکی، نسبت هزینه-فایده درمان سرطان کولورکتال را بهبود می‌بخشد. 
پایان مطلب/