به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانشمندان MIT مولکول‌هایی به شکل بطری ساخته‌اند که می‌توانند گروه‌هایی از داروهای مختلف سرطان را با نسبت مناسب حمل کنند. آزمایش‌ها روی موش‌ها نتایج قابل توجهی را در مقایسه با آزاد کردن داروها نشان داد. داروهای سرطان موجود می‌توانند در برابر بیماری موثر باشند، اما متأسفانه آن‌ها همیشه دقیقاً در جایی که نیاز است در مقادیر مناسب پیش نمی‌روند و منجر به طیف وسیعی از عوارض جانبی سمی می‌شوند. گروه‌هایی از داروها می‌توانند پتانسیل مبارزه با سرطان را چند برابر کنند اما رساندن آن‌ها به هدف سخت تر است.

جرمیا جانسون، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت:" اگر سه دارو را به بدن تزریق کنید، احتمال اینکه نسبت صحیح آن داروها همزمان به سلول سرطانی برسد، می‌تواند بسیار پایین باشد. این داروها خواص مختلفی دارند که باعث می‌شود آن‌ها به مکان‌های مختلف بروند و این باعث می‌شود و این امر مانع از ترجمه صحیح این نسبت‌های دارویی مشخص شده شود." بنابراین تیم MIT نوعی مولکول را توسعه دادند که می توان آن را به گونه‌ای اصلاح کرد که حاوی چندین نوع دارو با نسبت‌های درست باشد و آن‌ها را تا رسیدن به سلول‌های سرطانی بی‌اثر نگه دارد. مولکول‌های دارو به مونومرها متصل می شوند، سپس همه با هم مخلوط می‌شوند تا بلوک‌های سازنده پلیمرها را تشکیل دهند. این کار یک نوع زنجیر با داروهای خاموش ایجاد می‌کند به گونه‌ایی که گویی این داروها از یک ستون فقرات مرکزی بیرون زده‌اند و به مولکول یک شکل مانند قلم مو می‌دهند. این تیم برای اولین بار حامل‌های دارو را در برابر سلول‌های سرطانی در ظروف آزمایشگاهی آزمایش کردند تا موثرترین نسبت‌های سه داروی سرطانی مورد استفاده برای درمان مولتیپل میلوما را آزمایش کنند. بورتزومیب، یک داروی تحریک کننده سیستم ایمنی به نام پومالیدومید و یک داروی ضد التهاب به نام دگزامتازون این سه دارو بودند. هنگامی که محققان نسبت‌های ایده آل را شناسایی کردند، داروها را از طریق مولکول‌های بطری شکل مسواک مانند بر روی موش‌های مبتلا به مولتیپل میلوما تجویز کردند و مشاهده کردند که بطری‌های حاوی هر سه دارو به طور قابل توجهی رشد تومور را در مقایسه با رها کردن داروها در یک نسبت، یا دادن هر سه دارو در بطری های خودشان به صورت جدا، کند می‌کردند. این تیم همچنین دریافتند که بطری‌های حاوی بورتزومیب به تنهایی، بهتر از زمانی که دارو به صورت آزاد داده می‌شود، عمل می‌کند. همچنین عوارض جانبی آنرا کاهش می‌دهد، زیرا این دارو می‌تواند در گلبول‌های قرمز خون و همچنین سلول‌های سرطانی تجمع یافته و به آن‌ها آسیب برساند.
اگرچه این ایده جالب است، باید به خاطر داشت که این مطالعات هنوز در مراحل اولیه هستند و نتایج در موش‌ها همیشه به انسان منتقل نمی‌شود. محققان قصد دارند به توسعه برس‌های بطری شکل برای آزمایش‌های بالینی نهایی ادامه دهند و همچنین ترکیب‌های دارویی دیگری را که می‌توانند حمل کنند، بررسی کنند. این می‌تواند شامل سایر روش‌های درمانی مانند آنتی بادی‌ها و mRNA باشد.
پایان مطلب./