تاریخ انتشار: چهارشنبه 20 شهریور 1392
جایگزینی عملکرد  بازوها و پاهای از دست رفته بااستفاده از ریزمولکول ها

  جایگزینی عملکرد بازوها و پاهای از دست رفته بااستفاده از ریزمولکول ها

محققین با استفاده از روشی به نام پروتز مولکولی، سعی در جایگزینی پروتئین های از دست رفته یا مختل شده دارند . آن ها با استفاده از ریزمولکولی به نام آمفوتریسینB ، نقش کانال های غشایی را برای ورود و خروج مواد شبیه سازی کردند و به درمان بیماری ها کمک کردند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، چشم انداز برای یک شاخه جدید از پزشکی، با الهام از زمینه های باستانی که با پای میخی و قلاب دستی شروع شد،  در کانون توجه محققان پیشگام در زمینه طب ترمیمی در ایندیاناپولیس قرار گرفته است.

محققین روی زمینه ای که آن را  "پروتز مولکولی" می نامند،تمرکز کرده اند که در واقع استفاده از ریزمولکول ها به عنوان مواد تشکیل دهنده بسیاری از داروها ست و شاخه ای از پزشکی را در بر می گیرد که به ساخت قسمت های مصنوعی بدن  یا پروتز می پردازد.

دکتر Bruke می گوید: "اندام های حرکتی مصنوعی عملکرد بازو یا پایی را که به دلیل یک آسیب از دست رفته، جایگزین می کنند. برخی از بیماری ها به این دلیل اتفاق می افتند که در بدن پروتئین ها یا از دست رفته اند یا به درستی کاری نمی کنند. پروتز مولکولی پیش بینی درمان بیماری­ها با داروهایی است که عملکرد پروتئین های از دست رفته را جایگزین می کنند. " وی هم چنین تاکید دارد که پیشرفت­ها در زمینه پروتز مولکولی واقعیتی است که شامل پیشرفت درتکوین یک مسیر   است که فرایندهای در حال حاضر خسته کننده برای ساخت و سنتز ترکیبات دارویی را متحول می کند. این گروه موفق به ساخت بلوک های ساختاری ویژه­ ای شدند که با استفاده از واکنش متقابل اسید برونیک سوزوکی میورا برخی از ریزمولکول ها را به جای سال­ها و ماه­های طولانی، ظرف چند روز می سازند. بیش از 90 درصد داروهای امروزی از ترکیبات فعالی استفاده می کنند که ریزمولکول ها هستند.  این مواد به صورت قرص و کپسول مصرف می شوند و می توانند به وسیله سیستم گوارشی حل شوند.

دکتر Bruke ادامه می دهد که برای این که پروتزهای مولکولی به یک واقعیت تبدیل شود باید بر دو چالش بزرگ فائق آمد. ابتدا این که این فرایند سنتزی که ممکن است ماه­ها یا سال­ها طول بکشد با استفاده از این روش جدید می تواند به روزهای کمی کاهش یابد. چالش دوم فهم عمیق ظرفیت این ریز مولکول ها برای عمل کردن شبیه پروتئین ها در قالب سیستم های زنده است. که فهمیدن آن برای طراحی مولکول هایی موثرتر، حیاتی است.

این تیم روی ریزمولکولی به نام آمفوتریسین B تمرکز کردند که اخیرا برای درمان عفونت های قارچی مورد استفاده قرار گرفته است. در بدن آمفوتریسین B خودش را وارد غشایی که سلول ها را در برگرفته می کند. هنگامی که آمفوتریسین B در غشا جای گرفت ایجاد کانال هایی می کند که قادر به انتقال یون ها به درون و خارج سلول هستند. این گروه آمفوتریسین B را به عنوان پایه ساخت ریزمولکول هایی که پروتئین های کانال یونی از دست رفته یا مختل شده را جایگزین می کنند، استفاده کردند و بدین طریق این بیماری ها را درمان کردند.

 

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه