به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مطالعات علوم اعصاب نشان داده‌اند که وقتی موش‌ها و دیگر جوندگان در یک هزارتو حرکت می‌کنند، مغز آن‌ها اغلب رویدادهای گذشته مرتبط را تکرار می‌کند. این تکرار ذهنی رویدادها، مانند مسیری که تا رسیدن به موقعیت فعلی طی می‌شود، می‌تواند به جوندگان کمک کند تا نقشه ذهنی از محیط فضایی ایجاد کنند و موقعیت خود را در آن درک کنند. محققان کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه کوئین مری لندن به تازگی این احتمال را بررسی کرده‌اند که مغز انسان نیز رویدادهای گذشته را تکرار می‌کند تا تجربه‌های در حال تکامل و غیرمکانی را درک کند. یافته‌های آن‌ها که در Nature Neuroscience منتشر شده است، این فرضیه را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که فرآیندی که مغز انسان از طریق آن این رویدادها را دوباره فعال می‌کند، ممکن است بسیار پیچیده تر از فرآیند مشاهده شده در جوندگان باشد.

کوچک کردن اطلاعات

آویتال هامیو، یکی از محققانی که این مطالعه را انجام داده است، به مدیکال اکسپرس گفت: " ما می‌دانیم که مغز می‌تواند اطلاعاتی را که در گذشته با آن مواجه شده بود، دوباره پخش کند، اگرچه این موضوع عمدتا در وظایف جهت یابی شامل جوندگان مورد مطالعه قرار گرفته است. ضما همچنین می‌دانیم که مغز انسان تجربیات جاری ما را به رویدادهای کوچک‌تری تقسیم می‌کند که بعداً می‌توانیم آن‌ها را به‌عنوان روایتی از تجربه روزانه‌مان به خاطر بیاوریم (به عنوان مثال، رویدادهای صبحگاهی شما ممکن است شامل رفتن به محل کار، رسیدن به دفتر، رفتن به جلسه، و غیره.). ما در این فکر بودیم که آیا مغز انسان نیز اطلاعات گذشته را تکرار می‌کند تا این رویدادهای مختلف را به درک فراگیری از تجربیات ما متصل کند (به عنوان مثال، به ما اجازه می دهد درک کنیم که چرا یک جلسه بدون ما با ارتباط دادن این رویداد حال حاضر به یک رویداد گذشته، مانند لوله‌ای که دیر حرکت می‌کند، آغاز می‌شود)."

طراحی یک آزمایش

هامیو همکارانش سعی کردند آزمایشی را ابداع کنند که ممکن است بازپخش رویدادهای گذشته را همانطور که در جوندگان مشاهده شده است، اما در طول تجارب روزانه غیر فضایی ایجاد کند. در نهایت، آن‌ها تصمیم گرفتند از شرکت کنندگان خود بخواهند که در حین ضبط فعالیت مغز خود با استفاده از یک اسکنر تصویربرداری تشدید مغناطیسی کاربردی (fMRI) یک فیلم تماشا کنند یا به ضبط های صوتی یک داستان روایت شده گوش دهند. هامیتوضیح داد: " فیلم‌ها و داستان‌ها تجربیات دنیای واقعی را شبیه‌سازی می‌کنند، زیرا از رویدادهایی تشکیل شده‌اند که باید برای درک روایت کلی با هم مرتبط شوند. ما یک روش fMRI جدید را توسعه دادیم تا به دنبال بازپخش اطلاعات گذشته در انتقال بین صحنه‌ها و داستان فیلم باشیم. درواقع ما اساسا پرسیدیم، آیا مغز ما اطلاعات گذشته را که برای تفسیر صحنه‌ای که به تازگی درک کرده بودیم مورد نیاز است، بازپخش می‌کند؟ "جالب است که هامیو همکارانش دریافتند که وقتی شرکت کنندگان درگیر روایت یک فیلم یا داستان بودند، بازنمایی رویدادهای گذشته، که برای درک هر صحنه حاضر مورد نیاز بود، دوباره در مغزشان فعال شد. برخلاف جوندگان، این فعال سازی‌های مجدد در زمانی ظاهر شدند که شرکت کنندگان در حال تماشای فیلم یا گوش دادن به داستان بودند، نه در طول دوره‌های استراحت از کار. هامیو گفت: " ما دریافتیم که همان نواحی مغزی که اطلاعات فضایی را در مغز جوندگان بازپخش می‌کنند، رویدادهای روایی را در مغز انسان نیز بازپخش می‌کنند. به عبارت دیگر، بازپخش تصاویر که قبلا تصور می‌شد عمدتا از جهت یابی فضایی پشتیبانی می‌کند، می‌تواند زمینه ساز توانایی انسان برای درک روایت‌ها نیز باشد. علاوه بر این، در حالی که تحقیقات در جوندگان نشان می‌دهد که از بازپخش برای ذخیره وقایع گذشته در حافظه استفاده می‌شود، اغلب زمانی که جوندگان استراحت می کنند یا می خوابند، ما پیشنهاد می کنیم که می توان از آن برای درک زمان حال، هنگام پرواز، در حالی که رویدادها در حال بازپخش هستند نیز استفاده کرد."

نتیجه گیری

به طور کلی، کار اخیر این تیم از محققان نشان می‌دهد که در حالی که انسان‌ها در تلاش برای درک تجربیات کنونی خود هستند، مغز آن ها ممکن است به طور مداوم رویدادهای مرتبط گذشته را دوباره فعال کند. این مشاهدات می‌تواند به زودی الهام بخش مطالعات بیشتر با هدف درک بهتر این فرآیند جذاب بازپخش و دیگر نقش‌های کاربردی آن باشد. هامیو افزود: " مکانیسم مغزی مورد بررسی در مقاله ما نمونه‌ای از فرآیندی است که به طور گسترده در جوندگان مورد مطالعه قرار گرفته است، اما می‌تواند عملکرد غنی تری در انسان داشته باشد. اکنون مطالعه این موضوع جالب خواهد بود که آیا افرادی که از شرایط بالینی رنج می‌برند، که با ادغام غیرطبیعی اطلاعات مشخص می‌شود، مکانیسم بازپخش معیوبی خواهند داشت یا خیر."

پایان مطب./