به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک سلول ماست سل (به آن ماستوسیت یا لابروسیت هم می‌گویند) یک سلول مهاجر از بافت پیوندی است که شامل ریزدانه (گرانول)های غنی از هیستامین و هپارین است که رنگ تیره دارند. عملکرد ماست سل‌ها، که بخشی از سیستم ایمنی هستند، هنوز یک راز است. دانشمندان مرکز تحقیقات سرطان آلمان (DKFZ) اکنون در موش‌ها نشان داده‌اند که ماست سل‌ها به عنوان حسگری عمل می‌کنند که به حیوانات سیگنال می‌دهد که از آنتی ژن‌ها، از جمله آلرژن‌های مضر اجتناب کنند و در نتیجه از خود در برابر واکنش‌های التهابی تهدید کننده سلامت محافظت کنند. این یافته‌ها در مجله Nature منتشر شده است. ماست سل‌ها عمدتاً در بافت‌هایی یافت می‌شوند که دنیا‌های بیرونی و درونی بدن مانند اپیتلیال دستگاه گوارش و ریه‌ها را از هم جدا می‌کنند. درون بافت‌ها، ماست سل‌ها اغلب در نزدیکی انتهای عصب قرار دارند. ماست سل‌ها برای افرادی که از آلرژی رنج می برند به خوبی شناخته شده‌اند زیرا مواد پیام رسان مانند هیستامین ترشح می‌کنند که باعث ایجاد علائم آلرژیک آزاردهنده تا تهدید کننده سلامتی می‌شود. این علائم زمانی رخ می‌دهد که ماست سل‌ها توسط آنتی بادی‌های کلاس IgE در طول تماس مکرر آنتی ژن فعال می‌شوند. چرا ماست سل‌ها و IgE وجود دارند هنوز به طور قطعی توضیح داده نشده است. هانس ریمر رودوالد، ایمونولوژیست DKFZ گفت: " چرا ماست سل‌ها و IgE وجود دارند هنوز به طور قطعی توضیح داده نشده است." ایمونولوژیست‌های مرکز DKFZ و تیم آن‌ها اکنون توانسته‌اند برای اولین بار در موش‌ها، در ترکیبی از آزمایش‌های رفتاری و مطالعات ایمونولوژیکی نشان دهند که ماست سل‌ها مانند سنسوری عمل می‌کنند که به جلوگیری از تماس با آلرژن‌ها کمک می‌کنند.

عدم اجتناب از آنتی ژن بدون ماست سل و IgE

محققان DKFZ موش‌ها را با ماده حساسیت‌زای اووالبومین، یک جزء پروتئینی سفیده تخم مرغ، واکسینه کردند. آن‌ها سپس به حیوانات حق انتخب آزاد دادند که آب آشامیدنی معمولی یا حاوی سفیده تخم مرغ را ترجیح دهند. حیوانات واکسینه شده از آب غنی شده با سفیده تخم مرغ اجتناب کردند، در حالی که همنوعان غیر ایمن شده آن‌ها به وضوح آن را ترجیح می‌دادند. بخش بزرگی از حیوانات ایمن سازی شده یک روز پس از ایمن سازی از آب حاوی سفیده تخم مرغ و برخی از موش‌ها حتی پس از اولین جرعه اجتناب کردند. با این حال، زمانی که دانشمندان این آزمایش رفتاری را با موش‌هایی انجام دادند که از نظر ژنتیکی فاقد ماست سل هستند، هم حیوانات ایمن شده و هم غیر ایمن شده آب حاوی سفیده تخم مرغ را ترجیح دادند. موش‌هایی که از نظر ژنتیکی قادر به تولید IgE نبودند نیز رفتار اجتنابی نشان ندادند. بنابراین، هر دو جزء،  ماست سل‌ها وIgE  مسئول اجتناب از آنتی ژن هستند. هنگامی‌که موش‌های واکسینه شده به دلیل تزریق محلول سفیده تخم مرغ چاره‌ای نداشتند، حیوانات دچار التهاب در معده و روده کوچک شدند. توماس پلام، یکی از اولین نویسندگان، توضیح می‌دهد: " رفتار اجتنابی با واسطه ماست سل‌ها ظاهراً از حیوانات در برابر واکنش های ایمنی مضر محافظت می‌کند."

ماست سل ها چگونه با مغز صحبت می‌کنند؟

اکنون یک سوال باز مهم برای دانشمندان این بود، ماست سل‌ها به عنوان جزئی از سیستم ایمنی چگونه می‌توانند بر رفتار تأثیر بگذارند؟ سلول‌های ایمنی به چه روش هایی با مغز صحبت می‌کنند؟ دانشمندان انواع مختلفی از مواد فعال بیولوژیکی آزاد شده توسط ماست سل‌ها را بررسی کردند. از جمله این مواد، شامل لوکوترین‌ها، پیام رسان‌های پیش التهابی هستند که اعصاب حسی را فعال می‌کنند. اگر محققان سنتز لکوترین را مسدود کنند، موش‌های واکسینه‌شده دیگر همان نتیجه را در اجتناب از سفیده تخم‌مرغ نشان نمی‌دهند. بنابراین به نظر می‌رسد که لکوترین‌ها حداقل تا حدی در رفتار اجتنابی نقش دارند. برای شناسایی اتصالات عصبی که از طریق آن سیگنال ماست سل به مغز گزارش می‌شود، آزمایش‌های ایمونولوژیک و عصبی بیولوژیکی بیشتری در آینده مورد نیاز است. رودوالد رودوالد افزود:" در روده، ریه‌ها یا پوست، واکنش‌های ایمنی در برابر آنتی ژن‌های غیرعفونی می‌تواند در نتیجه اختلالات به اصطلاح مانع، نفوذپذیری بافت‌ها از خارج به داخل رخ دهد." رودوالد به طور خلاصه بیان می‌کند: " چه این مواد خطرناک باشند یا نه، برای ارگانیسم مهم است که از مصرف بیشتر آن‌ها برای جلوگیری از بیماری‌های التهابی اجتناب کند. این یک مزیت تکاملی و در نهایت یک توضیح قطعی از نقش فیزیولوژیکی ماست سل‌ها و IgE است .اینکه آیا ماست سل‌ها نیز به اجتناب از آنتی ژن‌های مضر در انسان کمک می‌کنند یا خیر، باید در مطالعات بیشتر مشخص شود."

پایانت مطلب./