به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سرطان پروستات، دومین سرطان شایع در مردان و به طور کلی چهارمین سرطان شایع و بدخیم در انسان‌ها در سرتاسر جهان می‌باشد. معمولا سرطان پروستات بسیار آهسته رشد می‌کند و ابتدا محدود به غده پروستات است ولی بعضی انواع آن ممکن است در مدت کوتاهی، گسترش به خارج از پروستات داشته باشند.

در سال 2022، بیش از ۱.۴ میلیون نفر مورد جدید ابتلا به سرطان پروستات طی بررسی‌ها کشف شده است. شیوع سرطان پروستات با بالا رفتن سن، افزایش می‌یابد؛ به طوری که بیش از ۶۰ درصد موارد سرطان پروستات در افراد بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد و در سنین کمتر از ۴۰ سال به ندرت دیده می‌شود. همچنین مردان سیاهپوست در مقایسه با  مردان سفیدپوست در خطر دو برابری برای ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند و سرطان پروستات مدت‌ها به عنوان یک قاتل برجسته مردان سیاه‌پوست شهرت داشته است به طوری که احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات در مردان سیاه‌پوست بیش از دو برابر مردان سفیدپوست است و این شکارچی بدخیم که یکی از عمیق‌ترین تفاوت‌ها را در بقا در میان همه سرطان‌هایی که تحقیقات جدید در مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ایجاد کرده است. تحقیقات جدید در مرکز Stony Brook Medicine، شرکت علوم پزشکی و بهداشتی دانشگاه استونی بروک در شهر نیویورک، دلایل تفاوت‌های شدید بقای نژادی و قومیتی را در این نوع سرطان تحلیل کرده است. این مطالعه که در نشریه Cancers منتشر شده است، دیدگاه‌های دیرینه مبنی بر اینکه مردان سیاه پوست ممکن است از نظر بیولوژیکی مستعد ابتلا به سرطان پروستات باشند را به چالش می‌کشد.

چه نتایجی از این مطالعه به دست آمد؟

این مطالعه اپیدمیولوژیک نشان داد که بیشتر تفاوت در بقای سرطان پروستات بین مردان سیاه پوست و سفیدپوست، تقریباً 75 درصد، می‌تواند به عوامل خطر قابل اصلاح مانند تشخیص بعدی، عدم وجود بیمه درمانی یا حتی تفاوت در دسترسی به غربالگری سرطان نسبت داده شود. دکتر شان کلوستون، نویسنده ارشد این تحقیق جدید، به مدیکال اکسپرس گفت: " ما میزان بروز و بقای سرطان پروستات را در میان مردان با پیشینه‌های نژادی و قومی مختلف بررسی کردیم. ما در ابتدا متوجه شدیم که میزان بروز در مردانی که دارای زمینه‌های تاریخی ضعیف هستند، بیشتر بود، در حالی که بقا در همان جمعیت‌ها کمتر بود." کلوستون افزود: "در مرحله بعد، ما اقدامات اجتماعی و بالینی مختلفی از جمله وضعیت بیمه سلامت و شدت بیماری در زمان تشخیص را در نظر گرفتیم. این عوامل بسیاری از نابرابری‌ها را توضیح می‌دهند. زمینه‌های نامطلوب و داشتن سرطان شدیدتر در هنگام تشخیص و این خطر بالاتر مرگ را توضیح می‌دهد." کلوستون، اپیدمیولوژیست در دپارتمان جمعیت خانواده و پزشکی پیشگیرانه استونی بروک، خاطرنشان می‌کند که تحقیقات جدید تیم او باید سایر تیم‌های تحقیقاتی را وادار کند تا سؤالات مشابهی را برای یافتن دلایل اضافی برای ادامه نابرابری بررسی کنند.

جمعیت مورد بررسی

این یافته‌ها از بررسی و تجزیه و تحلیل آماری نزدیک به 240000 بیمار سرطان پروستات و میزان بقای 5 ساله آن‌ها ناشی می‌شود. اکثریت قریب به اتفاق مردان، 94 درصد، که موارد آن‌ها در مطالعه مورد بررسی قرار گرفت، پنج سال زنده ماندند. اما فقر و سطح تحصیلات پایین‌تر با پیامدهای شدیدتر بیماری و مرگ همراه بود. سال‌ها تصور می‌شد که سرطان پروستات در مردان سیاه‌پوست با شدت بیشتری ایجاد می‌شود و این ویژگی به تنهایی تفاوت بین بقای سیاه‌پوستان و سفیدپوست را توضیح می‌دهد. با این حال، کلوستون گفت که داده‌های تیمش قویاً از این ادعا حمایت نمی کند. کلوستون تاکید کرد: " در درجه نخست، دسترسی به بیمه ، پیش بینی کننده قابل توجهی برای بقای سرطان پروستات است. اگر به سادگی سرطان‌ها شدیدتر بودند، این نباید صدق کند. ثانیاً، شدت در تشخیص اولیه در واقع بین نژادها و قومیت‌ها بسیار مشابه است، همانطور که سایر نشانگرهای شدت از جمله، به عنوان مثال، اینکه آیا سرطان موضعی است یا خیر." علیرغم یافته‌های جدید، سازمان‌های حامی‌ بیماران متعدد تأکید می‌کنند که سرطان پروستات در میان مردان سیاه‌پوست شایع‌تر است، عاملی که زمینه ساز بقای کمتر و سرطان‌هایی است که درمان آن‌ها معمولاً دشوارتر است. به عنوان مثال، انجمن سرطان آمریکا گزارش می‌دهد که بروز سرطان پروستات در مردان سیاه پوست در مقایسه با همتایان سفیدپوست آن‌ها 70 درصد بیشتر است و سازمان حمایت از بیمار، ZERO Cancer Prostate، ادعا می‌کند که از هر 6 مرد سیاه پوست، 1 نفر در طول زندگی خود به سرطان پروستات مبتلا می‌شود در حالی که به طور کلی از هر 8 مرد، یک نفر به سرطان پروستات مبتلا می‌شود. این گروه همچنین بیان می‌کند که احتمال ابتلا به سرطان پروستات در مردان سیاه‌پوست 1.7 برابر بیشتر از مردان سفیدپوست است.

در نهایت

کلوستون با تاکید بر اینکه این تحقیق شامل یک جمعیت بزرگ ، ۲۳۹،۶۱۳ مورد سرطان پروستات در ایالات متحده شامل مناطق مختلف در سراسر کشور بود، توضیح داد: " ما به یک ثبت جمعیتی نگاه کردیم که شامل جزئیاتی در مورد بروز سرطان پروستات، شدت بالینی، و بقا در طول سال‌های مختلف بود." این اپیدمیولوژیست ادامه داد: " ما نرخ بقاء را در طول پنج سال پس از تشخیص اولیه بررسی کردیم. اکثریت قریب به اتفاق مردان پنج سال زنده ماندند، بیش از 90 درصد، بنابراین این مطالعه تنها به این دلیل انجام شد که ما یک پایگاه داده بزرگ داشتیم." مواردی از برنامه نظارت، اپیدمیولوژی و نتایج نهایی، که به عنوان پایگاه داده SEER نیز شناخته می‌شود، استخراج شد. در همین حال، کلوستون گفت، یافته‌های تیم استونی بروک راه را برای راه‌های جدید تحقیقاتی هموار می‌کند، زیرا متخصصان پزشکی کار دشوار تدوین سیاست‌هایی را برای کمک به کاهش نابرابری‌های سرطانی عمیقاً پایدار آغاز می‌کنند. کلوستون خاطرنشان کرد که یافته‌های تیمش، مداخله‌های مناسب برای رسیدگی به این تفاوت‌ها را می‌طلبد. ابتکارات بهداشت عمومی‌برای رمزگشایی مسائل اجتماعی-اقتصادی مرتبط با نابرابری‌های سرطان پروستات، مانند دسترسی غربالگری و در دسترس بودن بهترین درمان‌ها، جوامع را در مورد چگونگی کاهش خطر سرطان پروستات بیشتر آگاه می‌کند. کلوستون افزود که مردان باید با نرخ بالایی زنده بمانند. وی گفت: "سرطان پروستات یک بیماری بسیار قابل درمان است. متأسفانه، موانع زیادی برای مراقبت وجود دارد که می‌تواند باعث شود حتی یک بیماری قابل درمان باعث ایجاد نابرابری شود. امیدواریم تلاش‌های بیشتری برای بهبود بقا برای بیماری‌های بسیار قابل پیشگیری صورت گیرد."

پایان مطلب./