به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در یک مطالعه اخیر که در مجله Scientific Reports، منتشر شده است، محققان ارتباط بین ناباروری مردانه و عملکرد کلیه را بررسی کردند. آن‌ها از یک گروه بزرگ شامل 11602 شرکت کننده (5494 مرد بدون فرزند و 6108 پدر) استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که مردان بدون فرزند احتمالاً دارای نرخ پایین فیلتراسیون گلومرولی تخمینی (< 60 ml/min/1.73m2) و پروتئینوری دیپستیک مستقل از سن، وضعیت اجتماعی و اقتصادی یا عوامل خطر سنتی کلیوی مانند فشار خون بالا، دیابت و عملکرد متابولیک هستند. این یافته‌ها شواهد جدیدی را به مجموعه رو به رشدی از منابع کمک می‌کند که نقش باروری مردانه را در تغییر خطر یا آسیب شناسی چندین بیماری مزمن غیرواگیر برجسته می‌کند. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که مردان با کاهش باروری ممکن است جمعیتی را نشان دهند که نیاز به ارزیابی معمول عملکرد کلیه دارند.

اثرات غیر باروری ناباروری مردان

ناباروری مدت‌هاست که در فرهنگ‌های سراسر جهان رواج داشته است، و بسیاری از سنت‌ها ناتوانی فرد را در بازتولید فال بد، نفرین یا مجازات الهی در نظر می‌گیرند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که در حالی که نشانه‌های ناخوشایند مرتبط با ناباروری مردان هنوز کشف نشده است، خطرات این وضعیت ممکن است فراتر از تولید مثل یا سیستم تولید مثل باشد. مطالعات قبلی مردان نابارور را در معرض خطر بیماری ایسکمیک و دیابت شناسایی کرده‌اند. بی فرزندی در مردان، که معمولاً به عنوان نماینده ای برای ناباروری مردان که توضیح آن بسیار دشوارتر است، با عوامل خطر قلبی عروقی، از جمله چربی خون، هیپرگلیسمی، و فشار خون بالا همراه است، به طوری که این افراد در مقایسه با مردان بارور احتمال بیشتری برای مصرف داروی فشار خون و سندرم متابولیک نسخه‌ای دارند. بیماری کلیوی و نمونه‌های سنگ کلیه و مثانه، در بدن باعث ایجاد تغییرات شیمیایی شده که بر گردش خون، عملکرد اعصاب، هورمون‌ها و سطح انرژی تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل بین میل جنسی و بیماری کلیه ارتباط وجود دارد.خستگی از شایع ترین علائم مردانی است که بیماری کلیوی دارند. در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه مقدار کمی مواد زائد و مایعات در بدن باقی می‌ماند که منجر به ایجاد احساس خستگی و لاغری می‌شود. این بیماران دارای مشکلات اجتماعی و اقتصادی نیز هستند و اضافه شدن اختلال در عملکرد جنسی به مشکلات آن‌ها می افزاید. علاوه از آن این بیماران اعتماد به نفس خود را از دست داده و یک نگرش منفی نسبت به بدن خود نیز پیدا می‌کنند. سی و سه درصد این بیماران رابطه جنسی ندارند و ۴۴ درصد فقط هفته‌ای یک بار رابطه زناشوئی دارند. حدود ۸۰-۴۰ درصد بیمارانی که دیالیز می‌شوند دارای ناتوانی جنسی (Impotence) هستند. مهم‌ترین عامل ناتوانی جنسی در مردان مبتلا به نارسائی مزمن کلیه، اختلال در عروق لگنی است. متأسفانه، تحقیقاتی که این تحقیقات را در مورد ارزیابی‌های کلیوی بسط می‌دهد، وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر افزودن به کار آیزنبرگ و همکاران است که تاکنون تنها نشریه‌ای بود که ارتباط بین ناباروری مردان و بیماری کلیوی را بررسی می‌کرد.

در مورد مطالعه

هدف مطالعه حاضر ارزیابی این است که آیا بی فرزندی مرد (که در اینجا به معنای ناباروری مردان است) با اختلال عملکرد کلیه (eGFR < 60 میلی لیتر در دقیقه/1.73 متر مربع) یا پروتئینوری دیپستیک مرتبط است. گروه نمونه مطالعه از پروژه پیشگیری مالمو (MPP)، یک گروه نمونه بلندمدت، طولی و مبتنی بر جمعیت که در دهه 1970 تاسیس شد، با اطلاعات دقیق در مورد سطوح کراتینین و نتایج‌اندازه گیری ادرار از‌ اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) و تست dipstick برای پروتئین در ادرارضروری است. MPP همچنین وضعیت پدری شرکت‌کنندگان را ثبت و حفظ می‌کند و نیازهای مطالعه فعلی را بیشتر برآورده می‌کند. داده‌های MMP نشان داد که 22444 مرد بین 25 تا 63 سال بین سال‌های 1974 تا 1994 ثبت‌نام کرده‌اند. جمع‌آوری داده‌ها شامل سوابق اجتماعی-اقتصادی، جمعیت‌شناختی، سبک زندگی و سابقه پزشکی بود که از شرکت‌کنندگان از طریق یک پرسش‌نامه تعمیم‌ یافته به دست آمد. سنجش‌ها و خصوصیات تجربی با استفاده از نمونه‌های ادرار ارائه‌شده توسط شرکت‌کنندگان و معاینات فیزیکی ثبت‌شده توسط نویسنده انجام شد. آمار آژانس مالیاتی سوئد (STAS) داده‌هایی را در مورد تعداد فرزندان به ازای هر شرکت‌کننده در ابتدا ارائه کرد که هر رکورد با یک شماره شناسایی شخصی منحصر به فرد مرتبط بود. سنجش پیکرات قلیایی جاف و فرمول کراتینین CKD-EPI (2021) به ترتیب برای تعیین کمیت غلظت کراتین سرم و eGFR استفاده شد. پروتئینوری با استفاده از تست نیمه کمی ادرار مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، دو مدل رگرسیون لجستیک برای روشن کردن هرگونه ارتباط آماری (بیان شده به عنوان نسبت‌های شانس خام [ORs]) بین بی‌فرزندی مردان و پروتئینوری eGFR و/یا دیپستیک مورد استفاده قرار گرفت. مدل اول وضعیت تاهل، اجتماعی-اقتصادی و شغلی مردان را در نظر گرفت، در حالی که مدل دوم برای عوامل خطر کلیوی قبلا گزارش شده مانند سن، وضعیت تاهل، وضعیت سیگار کشیدن و بیماری‌های مرتبط با CKD تنظیم شد.

یافته‌ها و نتیجه گیری‌های مطالعه

در این مطالعه مبتنی بر جمعیت، ما دریافتیم که مردان بدون فرزند، در مقایسه با پدران، بیشتر مستعد نشان دادن علائم بیماری کلیوی مانند کاهش eGFR و پروتئینوری دیپستیک هستند. احتمال ابتلا به پروتئینوری dipstick، با یا بدون کاهش همزمان در eGFR، حتی پس از تعدیل بیماری‌های همراه و صفاتی که با اختلال عملکرد کلیوی مرتبط هستند، از نظر آماری معنادار باقی ماند.از 22444 شرکت‌کننده که ابتدا از گروه MPP شناسایی شدند، حذف افراد با داده‌های ناقص و افراد بالای 45 سال منجر به‌اندازه گروه نهایی 11602 نفر شد - 47.3درصد (n = 5494) بدون فرزند بودند. ارزیابی‌های eGFR نشان داد که مردان بدون فرزند (3.1درصد) بیشتر از همتایان بارور خود (2.3درصد) با eGFR< 60 میلی‌لیتر در دقیقه / 1.73 متر مربع مراجعه می‌کنند. این یافته‌ها با یافته‌هایی که در طی ارزیابی پروتئینوری دیپ استیک یافت شد (7.1درصد در مردان بدون فرزند و 4.9درصد در پدران) سازگار بود. با کمال تعجب، این ارتباط‌ها در همه به جز یکی، از جمله مدل رگرسیون لجستیک قابل توجه باقی ماندند.

نتیجه گیری

این یافته‌ها افزایش خطر بیماری کلیوی را در مردان بدون فرزند (داخل یا نیمه بارور) در مقایسه با پدران نشان می‌دهد، و نشان می‌دهد که اولی یک جمعیت هدف از پایش مکرر کلیه است، که به طور بالقوه ابزار جدیدی را در زرادخانه آینده پزشکان علیه بیماری‌های کلیوی ارائه می‌کند.

پایان مطلب./