به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، مطالعه‌ای منتشرشده در مجله The Review of Economic Studies (می 2025) توسط ماریاکریستینا د ناردی و همکارانش نشان می‌دهد که تفاوت‌های اقتصادی بین افراد سالم و ناسالم به شدت تحت تأثیر ویژگی‌های ثابت ذاتی، یا «انواع سلامت»، قرار دارد. این پژوهش، که از یک مدل ساختاری برای تحلیل دینامیک‌های سلامت استفاده کرده، نشان می‌دهد که انواع سلامت حتی با کنترل سابقه سلامت گذشته، عامل اصلی دوره‌های طولانی بیماری هستند. سلامت ضعیف هزینه‌های مالی و رفاهی هنگفتی به همراه دارد، از جمله کاهش درآمد به‌ویژه در سنین کار و کاهش طول عمر. این هزینه‌ها نابرابر و متمرکز بوده و عمدتاً به عوامل تعیین‌شده در اوایل زندگی مرتبط هستند. این یافته‌ها بر اهمیت سیاست‌های پیشگیرانه و حمایت‌های بهداشتی برای کاهش بار اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی تأکید دارند.

سلامت ضعیف: باری سنگین بر دوش اقتصاد و زندگی

سلامت ضعیف نه‌تنها کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد، بلکه هزینه‌های اقتصادی و رفاهی سنگینی را در طول عمر به افراد و جامعه تحمیل می‌کند. مطالعه‌ای جدید، منتشرشده در می 2025 در مجله The Review of Economic Studies توسط ماریاکریستینا د ناردی، سوتلانا پاشچنکو و پونپوجه پوراپاکارم، نشان می‌دهد که تفاوت‌های قابل‌توجه در نتایج اقتصادی بین افراد سالم و ناسالم عمدتاً به «انواع سلامت»—ویژگی‌های ذاتی ثابت که از اوایل زندگی تعیین می‌شوند وابسته است. این پژوهش با استفاده از یک مدل ساختاری، دینامیک‌های سلامت را تحلیل کرده و نشان می‌دهد که این انواع سلامت، حتی با در نظر گرفتن سابقه سلامت گذشته، عامل اصلی دوره‌های طولانی بیماری هستند. نتایج این مطالعه پیامدهای عمیقی برای سیاست‌گذاری سلامت و کاهش نابرابری‌های اقتصادی دارد، زیرا هزینه‌های سلامت ضعیف نه‌تنها مالی، بلکه به شکل کاهش طول عمر و رفاه نیز ظاهر می‌شوند.

انواع سلامت: ریشه تفاوت‌های اقتصادی

این مطالعه نشان می‌دهد که دینامیک‌های سلامت به شدت تحت تأثیر انواع سلامت هستند، ویژگی‌هایی که از پیش تعیین‌شده و تا حد زیادی ثابت باقی می‌مانند. این انواع سلامت، که می‌توانند شامل استعداد ژنتیکی یا شرایط اولیه زندگی باشند، حتی با کنترل عواملی مانند سابقه بیماری، نقش کلیدی در تداوم سلامت ضعیف ایفا می‌کنند. برای مثال، افرادی با نوع سلامت ضعیف‌تر احتمال بیشتری برای تجربه دوره‌های طولانی بیماری دارند، که به کاهش درآمد، به‌ویژه در سنین کار (18 تا 65 سال)، منجر می‌شود. این پژوهش با مدل‌سازی داده‌های واقعی نشان داد که انواع سلامت و همبستگی آن‌ها با سایر ویژگی‌های ثابت، مانند سطح تحصیلات یا وضعیت اقتصادی-اجتماعی، شکاف قابل‌توجهی در نتایج اقتصادی بین افراد سالم و ناسالم ایجاد می‌کنند. این یافته بر اهمیت مداخلات زودهنگام در زندگی، مانند بهبود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی در کودکی، تأکید دارد.

هزینه‌های مالی سلامت ضعیف

سلامت ضعیف هزینه‌های مالی قابل‌توجهی به همراه دارد، که بخش عمده آن به کاهش درآمد مرتبط است. افراد با سلامت ضعیف، به‌ویژه در سنین کار، اغلب به دلیل ناتوانی در کار یا کاهش بهره‌وری، درآمد کمتری کسب می‌کنند. این مطالعه نشان داد که این زیان‌های درآمدی در طول عمر انباشته می‌شوند و نابرابری‌های اقتصادی را تشدید می‌کنند. برای مثال، کارگرانی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند، ممکن است نتوانند به‌طور کامل در بازار کار مشارکت کنند، که به کاهش پس‌انداز، ثروت و امنیت مالی منجر می‌شود. علاوه بر این، هزینه‌های مستقیم مراقبت‌های بهداشتی، مانند درمان بیماری‌ها یا بستری شدن، بار مالی اضافی ایجاد می‌کند. این پژوهش تخمین می‌زند که بخش قابل‌توجهی از این هزینه‌ها به عوامل پیش‌تعیین‌شده در اوایل زندگی، مانند تغذیه نامناسب یا عدم دسترسی به مراقبت‌های پیشگیرانه، بازمی‌گردد.

هزینه‌های رفاهی و تأثیر بر طول عمر

فراتر از هزینه‌های مالی، سلامت ضعیف به کاهش رفاه و طول عمر منجر می‌شود، که تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی دارد. این مطالعه نشان داد که بخش قابل‌توجهی از زیان‌های رفاهی به دلیل تأثیر سلامت بر امید به زندگی است. افراد با سلامت ضعیف معمولاً طول عمر کوتاه‌تری دارند، که به معنای از دست دادن سال‌های زندگی باکیفیت است. این زیان‌های رفاهی به‌ویژه در میان افرادی که انواع سلامت ضعیف‌تری دارند، متمرکز هستند. مدل ساختاری این پژوهش نشان می‌دهد که این اثرات نابرابر توزیع شده‌اند، به‌طوری‌که گروه‌های محروم‌تر، مانند افرادی با تحصیلات پایین‌تر یا درآمد کمتر، بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند. این نابرابری‌ها بر نیاز به سیاست‌های هدفمند، مانند گسترش بیمه سلامت عمومی یا برنامه‌های حمایتی برای گروه‌های کم‌درآمد، تأکید دارند.

پیامدهای سیاستی و نقش پیشگیری

یافته‌های این مطالعه پیامدهای مهمی برای سیاست‌گذاری سلامت دارد. با توجه به اینکه انواع سلامت در اوایل زندگی شکل می‌گیرند، سرمایه‌گذاری در مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه، مانند غربالگری زودهنگام، تغذیه مناسب و آموزش سلامت در کودکی، می‌تواند هزینه‌های مادام‌العمر سلامت ضعیف را کاهش دهد. علاوه بر این، سیاست‌هایی که دسترسی به بیمه سلامت را بهبود می‌بخشند یا حمایت‌های مالی برای افراد بیمار فراهم می‌کنند، می‌توانند زیان‌های درآمدی را کاهش دهند. این پژوهش همچنین بر اهمیت برنامه‌های حمایتی برای کارگران بیمار تأکید دارد، مانند مرخصی استعلاجی با حقوق یا بازتوانی شغلی، که می‌تواند مشارکت در بازار کار را حفظ کند. در سطح کلان، تقویت سیستم‌های سلامت عمومی و کاهش نابرابری‌های اقتصادی-اجتماعی می‌تواند بار سلامت ضعیف را در جامعه کاهش دهد.

چالش‌ها و جهت‌گیری‌های آینده

اگرچه این مطالعه درک عمیقی از هزینه‌های سلامت ضعیف ارائه می‌دهد، اما محدودیت‌هایی نیز دارد. مدل ساختاری مورد استفاده، اگرچه قدرتمند، به داده‌های موجود وابسته است و ممکن است تمام پیچیدگی‌های عوامل روان‌شناختی، اجتماعی و شناختی را در نظر نگیرد. علاوه بر این، تمرکز بر انواع سلامت ثابت ممکن است نقش عوامل محیطی یا سبک زندگی در مراحل بعدی زندگی را کم‌رنگ کند. تحقیقات آینده می‌توانند با ترکیب داده‌های طولی و مدل‌های پویاتر، تأثیر مداخلات خاص، مانند برنامه‌های کاهش وزن یا ترک سیگار، را بر کاهش هزینه‌های سلامت بررسی کنند. همچنین، تحلیل تأثیر سیاست‌های سلامت در کشورهای مختلف می‌تواند به شناسایی استراتژی‌های مؤثرتر کمک کند.

نتیجه‌گیری: سرمایه‌گذاری در سلامت، سرمایه‌گذاری در آینده 

سلامت ضعیف هزینه‌های مادام‌العمر سنگینی به همراه دارد، از زیان‌های درآمدی در سنین کار گرفته تا کاهش طول عمر و رفاه. مطالعه د ناردی و همکاران نشان می‌دهد که انواع سلامت، که از اوایل زندگی تعیین می‌شوند، نقش کلیدی در این هزینه‌ها دارند و نابرابری‌های اقتصادی را تشدید می‌کنند. این یافته‌ها ضرورت سرمایه‌گذاری در پیشگیری، بهبود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و حمایت از گروه‌های محروم را برجسته می‌کنند. با سیاست‌های هدفمند، می‌توان بار اقتصادی و رفاهی سلامت ضعیف را کاهش داد و به سوی آینده‌ای حرکت کرد که در آن افراد سالم‌تر، زندگی طولانی‌تر و باکیفیت‌تری داشته باشند. سلامت، سرمایه‌ای است که نه‌تنها برای فرد، بلکه برای کل جامعه ارزشمند است.

پایان مطلب/