به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، کم‌شنوایی یک اصطلاح کلی برای از دست دادن کامل یا جزئی توانایی شنیدن از یک یا هر دو گوش است. معمولاً در تضاد با شنوایی طبیعی تعریف می‌شود؛ یعنی آستانه‌های شنوایی 20 دسی‌بل یا بهتر در هر دو گوش، کم‌شنوایی ممکن است خفیف، متوسط، شدید یا عمیق باشد. در حال حاضر، کم‌شنوایی حدود 1.57 میلیارد نفر (فاصله عدم قطعیت 95٪ تقریباً 20٪ از جمعیت جهان - را تحت تأثیر قرار می‌دهد که اکثر آنها کم‌شنوایی خفیف دارند. با این حال، حدود 430.4 میلیون نفر (فاصله عدم قطعیت 95٪ 381.7 میلیون تا 479.6 میلیون نفر) سطوح متوسط ​​یا بالاتری از کم‌شنوایی را تجربه می‌کنند که احتمالاً بر فعالیت‌های روزانه و کیفیت زندگی تأثیر منفی می‌گذارد. به دلیل ارتباط بین پیری و کم‌شنوایی، کشورهایی با جمعیت با میانگین سنی بالاتر - عمدتاً کشورهای با درآمد بالاتر - بیشترین شیوع کم‌شنوایی را دارند. با این حال، بار ناتوانی ناشی از کم‌شنوایی در کشورهایی با دسترسی ضعیف به مراقبت‌های بهداشتی متمرکز است که نشان‌دهنده دسترسی محدود به دستگاه‌های کمکی شنوایی و مراقبت‌های لازم است. با توجه به رشد جمعیت، پیری جمعیت و سایر عوامل، افزایش قابل توجهی در شیوع جهانی کم‌شنوایی پیش‌بینی می‌شود که تفاوت قابل توجهی در مناطق مختلف جهان دارد. تا سال 2050، پیش‌بینی می‌شود تعداد افراد مبتلا به کم‌شنوایی با 56 درصد افزایش به 2.45 میلیارد نفر برسد. بیشترین درصد افزایش در منطقه آفریقا و پس از آن مدیترانه شرقی پیش‌بینی می‌شود.

اگرچه این بیماری اغلب با افزایش سن مرتبط دانسته می‌شود، اما یکی از علل کمتر شناخته‌شده اما مهم آن، عفونت‌های دوران کودکی و نوجوانی است که بسیاری از آنها قابل پیشگیری هستند. این امر به ویژه در کشورهای کم‌درآمد و متوسط ​​​​صادق است، جایی که دسترسی به مراقبت‌های شنوایی اغلب محدود است. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، تقریباً ۶۰٪ از کم‌شنوایی‌های دوران کودکی را می‌توان از طریق اقدامات بهداشت عمومی مانند واکسیناسیون علیه سرخجه و انواع خاصی از مننژیت پیشگیری کرد. آماری از این دست، تیمی از محققان، از جمله چندین نفر از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه مونترال (EPSUM)، را بر آن داشت تا بررسی عمیقی از متون علمی انجام دهند و نقش واکسیناسیون را در پیشگیری از کم‌شنوایی در کودکان و نوجوانان بررسی کنند. کار آنها در مجله پزشکی ارتباطات منتشر شده است.

۲۶ عامل بیماری‌زا

محققان بررسی گسترده‌ای از مقالات علمی انجام دادند تا دانش موجود در مورد رابطه بین واکسیناسیون و پیشگیری از کم‌شنوایی را ترسیم کنند. سرپرست این تیم تحقیقاتی افزود: این بررسی بسیار دقیقی بود زیرا ما عوامل بیماری‌زا را یکی یکی بررسی کردیم. ما واکسن‌های موجود، مکانیسم‌های عمل آنها و آنچه در مورد تأثیر آنها بر شنوایی می‌دانیم را شناسایی کردیم. تیم تحقیقاتی ۲۶ عامل عفونی را که می‌توانند به طور بالقوه باعث کم‌شنوایی شوند، از جمله ویروس مسئول بیماری‌های شایع مانند سرخک و همچنین سرخجه، که به ویژه در صورت ابتلا در دوران بارداری خطرناک است، شناسایی کردند زیرا می‌تواند به سیستم شنوایی در حال رشد آسیب برساند و باعث ناشنوایی مادرزادی شود. همچنین در این فهرست، ویروسی که باعث اوریون می‌شود، وجود دارد که می‌تواند با آسیب رساندن به گوش داخلی یا عصب شنوایی منجر به کم‌شنوایی حسی-عصبی شود، و باکتری‌های هموفیلوس آنفولانزا، استرپتوکوک پنومونیه و نایسریا مننژیتیدیس که باعث مننژیت می‌شوند و منجر به آسیب دائمی شنوایی می‌شوند.

شکاف‌های موجود در تحقیق

محققان فقدان آشکار داده‌های تجربی در مورد اثرات محافظتی واکسن‌ها در برابر کم‌شنوایی را مشاهده کردند. از هزاران مقاله علمی که به عنوان مرتبط شناسایی شده‌اند، تنها نه مقاله منتشر شده در طول ۴۰ سال گذشته معیارهای ورود به تحلیل جدید را داشتند. علاوه بر این، این نه مطالعه فقط سه عامل عفونی - سرخجه، اوریون و پنوموکوک - را پوشش می‌دادند و منحصراً در کشورهای با درآمد بالا مانند سوئد، فنلاند، هلند، ایالات متحده، استرالیا و ژاپن انجام شده بودند.

طبق گفته محققان اگر نشان داده شود که یک واکسن جان انسان‌ها را نجات می‌دهد، منطقی است که تصمیمات سیاسی بر این اساس گرفته شود. اما واکسن‌ها همچنین می‌توانند مزایای قابل توجهی در جلوگیری از سایر آسیب‌ها، مانند کم‌شنوایی، ارائه دهند و این مزایا شایسته توجه بیشتری هستند. طراحی آزمایش‌های بالینی می‌تواند این مزایای اضافی را مبهم کند. از آنجایی که هدف اصلی آنها نشان دادن اثربخشی در برابر بیماری هدف است، پیشگیری از عوارض جانبی مانند کم‌شنوایی به ندرت به طور سیستماتیک ارزیابی می‌شود.

برخی شواهد روشن

مطالعات تجربی که ارتباط بین واکسن‌ها و پیشگیری از کم‌شنوایی را بررسی کردند، نتایج متفاوتی داشتند. برخی دریافتند که واکسیناسیون می‌تواند محافظت ایجاد کند در حالی که برخی دیگر هیچ تأثیری نشان ندادند. علاوه بر این، روش‌های مورد استفاده برای اندازه‌گیری کم‌شنوایی به طور قابل توجهی متفاوت بود و مقایسه مستقیم را دشوار می‌کرد. مطالعات در سطح جمعیت نشان می‌دهد که واکسیناسیون سرخجه و اوریون به طور قابل توجهی میزان ناشنوایی مرتبط با این بیماری‌ها را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، در استرالیا، معرفی یک برنامه واکسیناسیون سرخجه منجر به کاهش قابل توجه موارد ناشنوایی مادرزادی شد. در سوئد، اجرای برنامه واکسیناسیون MMR (سرخک، اوریون و سرخجه) با کاهش قابل توجه مشکلات شنوایی در بین کودکان همراه بود. مطالعات روی اوریون در ژاپن و ایالات متحده نیز اهمیت واکسیناسیون را در پیشگیری از کم‌شنوایی ناشی از این عفونت برجسته می‌کند. از سوی دیگر، سه کارآزمایی بالینی که اثربخشی واکسن‌های پنوموکوکی را در پیشگیری از عفونت‌های گوش میانی (اوتیت مدیای سروز) ارزیابی می‌کردند، هیچ کاهش قابل توجهی در میزان عفونت مشاهده نکردند. با این حال، نویسندگان خاطرنشان می‌کنند که اوتیت مدیای سروز شاخص مستقیمی برای کم‌شنوایی دائمی نیست.

گسترش دسترسی به واکسن

محققان معتقدند که افزایش آگاهی در مورد مزایای واکسیناسیون مرتبط با شنوایی می‌تواند به تقویت برنامه‌های ایمن‌سازی موجود، به ویژه در کشورهای کم‌درآمد و متوسط، که پوشش واکسیناسیون هنوز ناکافی است، کمک کند. اگر به عنوان مثال، واکسیناسیون علیه سرخک در حال حاضر برای کاهش مرگ و میر توصیه می‌شود، این واقعیت که می‌تواند از کاهش شنوایی نیز جلوگیری کند، می‌تواند به عنوان یک مزیت اضافی برجسته شود. این می‌تواند زمینه را برای اتخاذ یک برنامه واکسیناسیون جهانی تقویت کند. این مطالعه توصیه می‌کند که تأثیر بر کاهش شنوایی در ارزیابی‌های واکسن، چه در طول توسعه و چه برای محصولاتی که از قبل در بازار هستند، لحاظ شود. این عامل همچنین می‌تواند به اطلاع‌رسانی در مورد اولویت‌های تحقیقاتی برای فرمولاسیون‌های جدید واکسن کمک کند. این مزایای غیرمستقیم واکسیناسیون باید بهتر مستندسازی و به عموم مردم اطلاع‌رسانی شود. این می‌تواند به کاهش تردید در مورد واکسن کمک کند.

پایان مطلب./