به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، مطالعه با عنوان متابولیسم ناکارآمد و بیماری کبدی مرتبط با الکل (MetALD) اخیرا منتشر شده است که رابطه پیچیده بین مصرف الکل و ناکارآمدی متابولیک را در چارچوب به‌روزرسانی نام‌گذاری 2023 برای بیماری کبدی استئاتوتیک (SLD) بررسی می‌کند. این مطالعه توصیه می‌کند که مصرف الکل اخیر و طول عمر در بیماران مبتلا به SLD به‌دقت ارزیابی شود تا طبقه‌بندی مصرف الکل بر حسب گرم در هفته تسهیل شود. استفاده از بیومارکرهای الکل (مانند فسفاتیدیل‌اتانول)، پرسشنامه‌های معتبر (مانند AUDIT-C) و اطلاعات جانبی از نزدیکان می‌تواند تمایز بین بیماری کبدی مرتبط با الکل (ALD) و بیماری کبدی با اجزای متابولیک و الکلی (MetALD) را بهبود بخشد. مصرف سنگین الکل می‌تواند به عوامل خطر قلبی-متابولیک مانند فشارخون بالا، هیپرتری‌گلیسریدمی و هیپرگلیسمی منجر شود. بنابراین، در افرادی که از آستانه مصرف هفتگی الکل (140 گرم برای زنان و 210 گرم برای مردان) فراتر می‌روند، احتیاط در تشخیص MASLD تنها بر اساس یک معیار متابولیک ضروری است. ارزیابی longitudinal ناکارآمدی متابولیک و مصرف الکل، به‌ویژه پس از تغییرات در مواجهه با عوامل خطر، برای مدیریت دقیق‌تر SLD توصیه می‌شود.

چالش‌های بیماری کبدی مرتبط با الکل و متابولیسم

بیماری کبدی استئاتوتیک (SLD) طیف وسیعی از شرایط را شامل می‌شود که با تجمع چربی در کبد مشخص می‌شوند. نام‌گذاری جدید 2023، که شامل MASLD (بیماری کبدی استئاتوتیک مرتبط با ناکارآمدی متابولیک)، MetALD (بیماری کبدی متابولیک و مرتبط با الکل) و ALD (بیماری کبدی مرتبط با الکل) است، فرصتی برای بازنگری در مدیریت این بیماری‌ها فراهم کرده است. این بیانیه جایگاه، با تکیه بر تخصص بین‌المللی، به بررسی تعاملات مصرف الکل و ناکارآمدی متابولیک پرداخته و راهنمایی‌های عملی برای پزشکان ارائه می‌دهد. مصرف الکل، به‌عنوان یکی از شایع‌ترین مواد اعتیادآور جهان، به آسیب‌های متعدد در مغز، قلب، پانکراس و کبد منجر می‌شود و خطر برخی سرطان‌ها و آسیب‌های جنینی را افزایش می‌دهد. این مطالعه بر اهمیت ارزیابی دقیق مصرف الکل و مدیریت یکپارچه MetALD تأکید دارد.

اهمیت ارزیابی دقیق مصرف الکل

ارزیابی دقیق مصرف الکل در بیماران مبتلا به SLD برای تشخیص صحیح و مدیریت مؤثر ضروری است. این مطالعه توصیه می‌کند که تاریخچه اخیر و طول عمر مصرف الکل با جزئیات ثبت شود. چالش‌هایی مانند گزارش ناکافی به دلیل استیگما، نقص حافظه یا ناتوانی شناختی (مانند انسفالوپاتی کبدی) می‌توانند دقت این ارزیابی را کاهش دهند. استفاده از پرسشنامه‌های معتبر مانند AUDIT-C، اطلاعات جانبی از نزدیکان و بیومارکرهای الکل مانند فسفاتیدیل‌اتانول (PEth) می‌تواند به بهبود دقت کمک کند. PEth، با توانایی تشخیص مصرف الکل تا 6 هفته، به‌ویژه در تمایز بین SLD، MASLD و MetALD مفید است. برای مثال، سطوح PEth بین 20 تا 200 نانوگرم بر میلی‌لیتر با مصرف الکل در محدوده MetALD (20-60 گرم در روز) همخوانی دارد، در حالی که سطوح بالای 200 نانوگرم بر میلی‌لیتر نشان‌دهنده مصرف سنگین‌تر و خطر ALD است.

تأثیر الکل بر معیارهای متابولیک

مصرف سنگین الکل می‌تواند به فشارخون بالا، هیپرتری‌گلیسریدمی و هیپرگلیسمی منجر شود، که همگی معیارهای تشخیصی MASLD هستند. این مطالعه هشدار می‌دهد که در افرادی با مصرف الکل بیش از 140 گرم در هفته (زنان) یا 210 گرم (مردان)، تشخیص MASLD تنها بر اساس یک معیار متابولیک ممکن است گمراه‌کننده باشد، زیرا آسیب کبدی ممکن است صرفاً ناشی از الکل باشد. این موضوع به‌ویژه در مواردی که تنها یک معیار مانند فشارخون بالا یا هیپرگلیسمی وجود دارد، اهمیت دارد. ارزیابی longitudinal مصرف الکل و ناکارآمدی متابولیک، به‌ویژه پس از تغییر در عوامل خطر مانند وزن یا الگوی نوشیدن، برای تنظیم استراتژی‌های درمانی و پیش‌آگهی دقیق‌تر توصیه می‌شود.

چالش‌های کمی‌سازی مصرف الکل

کمی‌سازی مصرف الکل در عمل بالینی به دلیل تفاوت‌های جغرافیایی در تعریف «نوشیدنی استاندارد» (مانند 8 گرم در بریتانیا، 14 گرم در آمریکا) و تنوع در اندازه ظروف نوشیدنی دشوار است. ابزارهای معتبر مانند AUDIT-C و Timeline Followback می‌توانند به تخمین مصرف الکل کمک کنند، اما زمان‌بر هستند. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که مفهوم «شیشه-سال» (مشابه پاکت-سال در سیگار) می‌تواند برای کمی‌سازی مصرف الکل در طول زمان مفید باشد، اما نیاز به توافق جهانی بر تعریف نوشیدنی استاندارد دارد. همچنین، خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل (AUD) حتی در مصرف 20-60 گرم در روز قابل‌توجه است، با افزایش احتمال وابستگی از 5% به 35% در این محدوده.

ویژگی‌های هیستولوژیک و پیشرفت فیبروز

آسیب کبدی در ALD و MASLD شامل ضایعاتی مانند استئاتوز، استئاتوهپاتیت، فیبروز و سیروز است. اگرچه ویژگی‌های هیستولوژیک ALD و MASLD همپوشانی دارند، برخی تغییرات مانند دژنراسیون فومی مرتبط با الکل، نفوذ شدید نوتروفیل‌ها و کلستاز کانالیکولار در ALD شایع‌تر هستند. در MetALD، داده‌های هیستولوژیک محدود است، اما گزارش این تغییرات در بیوپسی کبد می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر کمک کند. پیشرفت فیبروز در ALD سریع‌تر از MASLD با استئاتوز ایزوله است، و حضور استئاتوهپاتیت در هر دو بیماری سرعت فیبروز را افزایش می‌دهد. فیبروز کبدی پیش‌آگهی قوی دارد، با افزایش خطر مرگ مرتبط با کبد (HR 15.1) و مرگ کلی (HR 3.66) از مرحله 0 به 4.

غربالگری مصرف الکل و AUD

شواهد اخیر نشان می‌دهند که هیچ سطح ایمنی برای مصرف الکل وجود ندارد، و حتی مصرف کم تا متوسط می‌تواند خطرناک باشد. غربالگری مصرف الکل در تمام بیماران مشکوک به SLD ضروری است، زیرا مصرف مداوم الکل به پیشرفت بیماری کمک می‌کند. مطالعه‌ای در اروپا نشان داد که 28.6% بیماران با تشخیص اولیه NAFLD مصرف الکل متوسط یا بیش از حد داشتند. در آمریکا، تنها یک‌سوم گزارش‌های خوداظهاری مصرف الکل با سطوح PEth همخوانی داشت. این مطالعه بر نیاز به غربالگری منظم در جمعیت عمومی و بیماران مبتلا به بیماری‌های کبدی، صرف‌نظر از اتیولوژی، تأکید دارد.

خطر منتسب به الکل در بیماری کبدی

خطر منتسب به الکل (attributable risk) نشان‌دهنده بخشی از بیماری است که مستقیماً به مصرف الکل نسبت داده می‌شود. در یک مطالعه فرانسوی، AUD به 71.8% عوارض کبدی، 67.4% پیوندهای کبدی و 68.8% مرگ‌های مرتبط با کبد در بیماران HCV مزمن نسبت داده شد. در سوئد، ALD نسبت به MASLD خطر بیشتری برای مرگ مرتبط با کبد داشت (43% در مقابل 20%). مصرف الکل حتی در سطوح پایین (12 گرم در روز برای زنان، 24 گرم برای مردان) خطر سیروز را افزایش می‌دهد، و این خطر با مصرف بیش از 30 گرم در روز به‌طور قابل‌توجهی بالا می‌رود. این یافته‌ها بر اهمیت کاهش مصرف الکل برای پیشگیری از بیماری‌های کبدی تأکید دارند.

نتیجه‌گیری

این بیانیه جایگاه بر اهمیت ارزیابی دقیق مصرف الکل و ناکارآمدی متابولیک در مدیریت بیماری کبدی استئاتوتیک تأکید دارد. MetALD، به‌عنوان یک دسته جدید، چالش‌های تشخیصی را به دلیل همپوشانی MASLD و ALD برجسته می‌کند. استفاده از بیومارکرهایی مانند PEth، پرسشنامه‌های معتبر و ارزیابی longitudinal می‌تواند به تمایز دقیق‌تر و مدیریت مؤثرتر کمک کند. مصرف الکل حتی در سطوح متوسط خطر بیماری کبدی را افزایش می‌دهد و با عوامل متابولیک تعامل می‌کند. تحقیقات آینده باید بر الگوهای مصرف الکل در طول زمان، ویژگی‌های هیستولوژیک MetALD و مداخلات هدفمند برای کاهش خطر متمرکز شوند. این رویکرد یکپارچه می‌تواند به بهبود پیش‌آگهی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به SLD کمک کند.

پایان مطلب/.