به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، مطالعه‌ای از دانشگاه بینگامتون نیویورک مکانیسم چروک شدن پوست با افزایش سن را توضیح داده است. با آزمایش نمونه‌های پوست افراد 16 تا 91 ساله، محققان تأیید کردند که کشش و آزادسازی مکرر پوست، مشابه فرسایش پارچه جین، در پوست‌های مسن‌تر به چروک منجر می‌شود. این پژوهش، منتشرشده در مجله Journal of the Mechanical Behavior of Biomedical Materials، با استفاده از تنسومتر کم‌فشار و میکروسکوپ، نشان داد که حرکات انقباضی پوست با افزایش سن تشدید شده و باعث چین‌خوردگی می‌شود. پوست به‌طور طبیعی در حالت نیمه‌کشیده است و با کاهش کلاژن در لایه‌های زیرین و سفت‌تر شدن لایه بیرونی، این فرآیند تسریع می‌شود. از دست دادن مایعات پوست نیز حجم آن را کاهش داده و چروک‌ها را برجسته‌تر می‌کند. این یافته‌ها می‌توانند به درمان بیماری‌های پوستی، ارزیابی محصولات ضدپیری و مدل‌سازی بافت‌هایی مانند مغز کمک کنند. قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراءبنفش نیز این فرآیند را تسریع می‌کند، که با استفاده از ضدآفتاب قابل پیشگیری است.

مکانیسم فیزیکی چروک شدن پوست
محققان با تنسومتر کم‌فشار، نمونه‌های پوست انسان را تحت کشش‌های شبیه به فشارهای روزمره قرار دادند. نتایج نشان داد که پوست مسن‌تر حرکات انقباضی بزرگ‌تری در پاسخ به کشش نشان می‌دهد که منجر به چروک می‌شود. گای جرمن، مهندس زیست‌پزشکی، توضیح داد که این فرآیند مشابه کشش خمیر بازی است، اما در پوست مسن‌تر، انقباض بیش از حد باعث چین‌خوردگی می‌شود. این اولین مطالعه‌ای است که این مکانیسم را با آزمایش مستقیم روی پوست واقعی تأیید کرده و نشان می‌دهد چروک‌ها نتیجه تغییرات فیزیکی در ساختار پوست هستند. این یافته‌ها درک ما از پیری پوست را از یک نظریه به واقعیتی تجربی تبدیل کرده و راه را برای تحقیقات پیشرفته‌تر باز می‌کند.

تغییرات ساختاری پوست با افزایش سن
پوست به‌طور طبیعی در حالت نیمه‌کشیده قرار دارد، اما با افزایش سن، تعادل نیروهای آن تغییر می‌کند. لایه بیرونی (استراتوم کورنئوم) سفت‌تر شده و لایه‌های زیرین به دلیل کاهش چگالی کلاژن نرم‌تر می‌شوند. این عدم تعادل، همراه با از دست دادن مایعات (خاصیت پوروالاستیک)، حجم پوست را کاهش داده و چروک‌ها را تشدید می‌کند. این تغییرات ساختاری توضیح می‌دهند که چرا چروک‌هایی مانند خطوط «پای کلاغ» در گوشه چشم با افزایش سن برجسته‌تر می‌شوند. این مطالعه همچنین نشان داد که پوست مسن‌تر در برابر استرس‌های مکانیکی آسیب‌پذیرتر است، که این موضوع در طراحی درمان‌های پوستی اهمیت دارد.

پیامدهای پزشکی و درمانی
درک مکانیسم‌های پیری پوست فراتر از زیبایی‌شناسی است و می‌تواند به درمان بیماری‌هایی مانند اگزما یا پسوریازیس کمک کند. این مطالعه با نشان دادن واکنش پوست به استرس‌های مکانیکی، راه را برای توسعه درمان‌های هدفمند هموار می‌کند. همچنین، ارزیابی اثربخشی محصولات ضدپیری با این داده‌ها دقیق‌تر خواهد شد، زیرا بسیاری از این محصولات ادعاهای غیرواقعی دارند. این پژوهش پتانسیل کاربرد در مدل‌سازی بافت‌های دیگر، مانند مغز، را دارد که می‌تواند به درک بیماری‌های عصبی کمک کند. با شناسایی تغییرات ساختاری پوست، پزشکان می‌توانند رویکردهای نوینی برای بهبود سلامت پوست و کاهش اثرات پیری طراحی کنند.

تأثیر عوامل محیطی بر پیری پوست
قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراءبنفش خورشید پیری پوست را تسریع می‌کند. افرادی که در فضای باز کار می‌کنند، مانند کارگران ساختمانی، پوست چروکیده‌تری نسبت به کارمندان دفتری دارند. استفاده از ضدآفتاب می‌تواند این آسیب‌ها را کاهش دهد. این مطالعه بر اهمیت محافظت از پوست در برابر عوامل محیطی تأکید دارد و نشان می‌دهد که چروک‌ها نه‌تنها نتیجه پیری طبیعی، بلکه تحت تأثیر نور خورشید نیز هستند. آموزش عمومی در مورد استفاده از ضدآفتاب و مراقبت‌های پوستی می‌تواند به کاهش اثرات پیری زودرس کمک کند و سلامت پوست را در طولانی‌مدت بهبود بخشد.

روش‌های نوین تحقیقاتی
محققان از تنسومتر کم‌فشار برای شبیه‌سازی فشارهای روزمره بر پوست و میکروسکوپ برای مشاهده تغییرات استفاده کردند. این روش، که برای اولین بار روی نمونه‌های واقعی پوست اعمال شد، واکنش‌های پوست به استرس‌های مکانیکی را با دقت بالا ثبت کرد. این فناوری پیشرفته درک ما از پیری پوست را بهبود بخشید و الگویی برای تحقیقات آینده ارائه داد. این ابزارها امکان بررسی دینامیک‌های پوست را فراهم کردند و نشان دادند که چگونه تغییرات ساختاری به چروک منجر می‌شوند. این رویکرد می‌تواند در توسعه روش‌های تشخیصی و درمانی نوین برای بیماری‌های پوستی و سایر بافت‌ها مؤثر باشد.

چشم‌انداز آینده و کاربردها
این مطالعه راه را برای تحقیقات پیشرفته‌تر در مورد پیری پوست باز کرده است. با درک بهتر تغییرات مکانیکی پوست، می‌توان روش‌هایی برای کاهش چروک‌ها یا بهبود سلامت پوست توسعه داد. این یافته‌ها به ارزیابی دقیق‌تر محصولات ضدپیری کمک می‌کنند و می‌توانند در مدل‌سازی بافت‌هایی مانند مغز برای مطالعه بیماری‌های عصبی کاربرد داشته باشند. محققان امیدوارند با ادامه این تحقیقات، رویکردهای نوینی برای مراقبت از پوست و درمان بیماری‌های مرتبط با پیری ایجاد شود. این مطالعه همچنین بر اهمیت ترکیب فناوری‌های پیشرفته با تحقیقات بالینی برای پیشرفت در علوم پزشکی تأکید دارد.

اهمیت آموزش و پیشگیری
این پژوهش بر ضرورت آموزش عمومی در مورد مراقبت از پوست تأکید دارد. استفاده منظم از ضدآفتاب و اجتناب از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آفتاب می‌تواند پیری زودرس پوست را کاهش دهد. علاوه بر این، آگاهی از تغییرات طبیعی پوست با افزایش سن می‌تواند به افراد کمک کند تا تصمیمات بهتری برای مراقبت از پوست خود بگیرند. این مطالعه نشان داد که چروک‌ها نتیجه ترکیبی از عوامل داخلی و خارجی هستند و پیشگیری از طریق مراقبت‌های پوستی مناسب می‌تواند اثرات پیری را به تعویق بیندازد. برنامه‌های آموزشی می‌توانند نقش مهمی در بهبود سلامت پوست در سطح جامعه ایفا کنند.

نتیجه‌گیری
مطالعه دانشگاه بینگامتون با آزمایش نمونه‌های پوست از افراد 16 تا 91 ساله، مکانیسم چروک شدن پوست را توضیح داد. کشش‌های مکرر، کاهش کلاژن و از دست دادن مایعات باعث چروک در پوست‌های مسن‌تر می‌شود. لایه بیرونی پوست سفت‌تر و لایه‌های زیرین نرم‌تر می‌شوند، که به چین‌خوردگی منجر می‌شود. این یافته‌ها، که با تنسومتر کم‌فشار و میکروسکوپ به دست آمدند، می‌توانند به درمان بیماری‌های پوستی، ارزیابی محصولات ضدپیری و مدل‌سازی بافت‌هایی مانند مغز کمک کنند. اشعه ماوراءبنفش پیری پوست را تسریع می‌کند و ضدآفتاب می‌تواند این اثرات را کاهش دهد. این مطالعه راه را برای مراقبت‌های پوستی نوین و آموزش عمومی باز کرد.
پایان مطلب/