به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، پژوهشگران استرالیایی در مطالعه‌ای اخیر ارتباطی بین دژنراسیون ماکولای وابسته به سن (AMD) و بیماری‌های قلبی-عروقی (CVD) شناسایی کرده‌اند. این مطالعه نشان می‌دهد که وجود AMD، حتی در مراحل اولیه، خطر مرگ‌ومیر کلی و ناشی از CVD را در بیماران با ریسک بالای CVD افزایش می‌دهد. این تحقیق بر روی ۱۵۴۵ بیمار مبتلا به سندرم کرونری حاد انجام شده و طی ۹ سال پیگیری، ۲۳۴ مورد مرگ ثبت شده است. عوامل مشترک خطر مانند سن بالا، سیگار، چاقی، فشار خون بالا و کلسترول بالا، AMD و CVD را به هم مرتبط می‌کند. مکانیسم‌های بیولوژیکی مشترک شامل التهاب مزمن، استرس اکسیداتیو و آترواسکلروز هستند. این یافته‌ها می‌تواند AMD را به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی برای بقا در جمعیت‌های پرخطر تبدیل کند. نویسندگان بر نیاز به تحقیقات بیشتر برای روشن کردن مکانیسم‌های دقیق و توسعه مداخلات پیشگیرانه تأکید دارند.

زمینه و اهمیت مطالعه
دژنراسیون ماکولای وابسته به سن (AMD) یکی از علل اصلی اختلال بینایی در افراد مسن است و بر بخش مرکزی شبکیه تأثیر می‌گذارد، که منجر به افزایش خطر سقوط، شکستگی، افسردگی و از دست دادن استقلال می‌شود. بیماری‌های قلبی-عروقی (CVD) نیز با بیش از ۳۰ درصد از کل مرگ‌های جهانی، عامل اصلی مرگ‌ومیر هستند. با وجود پیشرفت‌های تشخیصی و درمانی، CVD همچنان چالش بزرگی برای سلامت عمومی است. مطالعات قبلی درباره ارتباط AMD و CVD نتایج ناسازگاری داشته‌اند و هیچ اجماعی وجود ندارد. این مطالعه که توسط محققان مرکز تحقیقات بینایی وست‌مید و بیمارستان‌های وست‌مید و بانک‌تاون در استرالیا انجام شده، اولین بررسی تأثیر AMD بر مرگ‌ومیر در یک گروه پرخطر CVD است. هدف این پژوهش، ارزیابی AMD به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی برای بقای کمتر در بیمارانی با ریسک بالای CVD بود. این مطالعه بر اهمیت ادغام ارزیابی‌های چشمی در مراقبت‌های قلبی تأکید دارد و می‌تواند به بهبود استراتژی‌های پیش‌بینی و پیشگیری کمک کند.

روش‌شناسی مطالعه
این تحقیق یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر است که ۱۵۴۵ بیمار مبتلا به سندرم کرونری حاد را شامل می‌شود. همه بیماران تحت آنژیوگرافی کرونری و عکاسی فوندوس قرار گرفتند تا وجود AMD تشخیص داده شود. تصاویر فوندوس برای شناسایی هرگونه AMD، AMD اولیه و AMD پیشرفته طبقه‌بندی شدند. پیگیری ۹ ساله انجام شد و نرخ مرگ‌ومیر کلی و ناشی از CVD ثبت گردید. متغیرهای کنترل شامل سن، جنس، شاخص توده بدنی، کلسترول کل، وضعیت سیگار، سابقه دیابت، فشار خون بالا، انفارکتوس میوکارد، سکته و شدت بیماری کرونری با امتیاز Gensini بودند. از میان شرکت‌کنندگان، ۱۰۷ نفر (۶.۹ درصد) AMD داشتند، شامل ۸۶ مورد AMD اولیه و ۲۱ مورد AMD پیشرفته. این روش‌شناسی امکان ارزیابی دقیق تأثیر AMD بر بقا را فراهم کرد. استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته و کنترل عوامل مخدوش‌کننده، اعتبار علمی مطالعه را تقویت کرد. داده‌های به‌دست‌آمده اطلاعات جدیدی درباره نقش AMD در پیش‌بینی مرگ‌ومیر ارائه می‌دهد.

نتایج کلیدی مطالعه
طی ۹ سال پیگیری، ۲۳۴ شرکت‌کننده (۱۵.۱ درصد) فوت کردند که ۱۷۴ مورد (۱۱.۳ درصد) ناشی از رویدادهای CVD کشنده بود. پس از تنظیم برای عوامل مخدوش‌کننده، وجود هرگونه AMD با افزایش نرخ مرگ‌ومیر کلی مرتبط بود (HR: ۲.۳۷؛ ۹۵% CI: ۱.۵۴-۳.۶۴). AMD اولیه (HR: ۲.۴۲؛ ۹۵% CI: ۱.۴۸-۳.۹۴) و AMD پیشرفته (HR: ۲.۲۵؛ ۹۵% CI: ۱.۰۸-۴.۷۱) نیز ریسک مشابهی نشان دادند. برای مرگ‌ومیر CVD، هرگونه AMD (HR: ۲.۶۲؛ ۹۵% CI: ۱.۶۱-۴.۲۶) و AMD اولیه (HR: ۲.۶۱؛ ۹۵% CI: ۱.۵۰-۴.۶۴) با افزایش ریسک مرتبط بودند، اما AMD پیشرفته ارتباط معناداری با مرگ‌ومیر CVD نداشت. این نتایج نشان می‌دهد که حتی AMD اولیه می‌تواند پیش‌بینی‌کننده مرگ‌ومیر در بیماران پرخطر باشد. این یافته‌ها AMD را به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی بالقوه برای شناسایی افراد با شانس بقای کمتر معرفی می‌کند. نتایج با مطالعات قبلی که ارتباط AMD با مرگ‌ومیر را گزارش کرده‌اند، همخوانی دارد و بر نیاز به غربالگری AMD در بیماران قلبی تأکید می‌کند.

عوامل خطر مشترک و مکانیسم‌های بیولوژیکی
AMD و CVD عوامل خطر مشترکی مانند سن بالا، سیگار، چاقی، فشار خون بالا و کلسترول بالا دارند که بقا را کاهش می‌دهند. مکانیسم‌های بیولوژیکی مشترک شامل التهاب مزمن، استرس اکسیداتیو، آترواسکلروز و اختلال در هموستازی لیپید هستند. در AMD، استرس اکسیداتیو، التهاب و فعال‌سازی مسیر کمپلمان باعث مرگ سلول‌های اپیتلیال رنگدانه شبکیه و تشکیل دروزن می‌شود. دروزن‌ها شامل لیپیدها و آپولیپوپروتئین‌ها هستند و مکانیسم تشکیل آن‌ها مشابه پلاک‌های آترواسکلروتیک در CVD است. لیپیدهای اکسیدشده با ماکروفاژها تعامل کرده و آبشار التهابی را آغاز می‌کنند که به آترواسکلروز منجر می‌شود. این فرآیند ریسک رویدادهای CVD مانند سکته یا انفارکتوس میوکارد کشنده را افزایش می‌دهد. مسیر کمپلمان نیز در هر دو بیماری نقش دارد، زیرا واریانت‌های ژنتیکی فاکتورهای کمپلمان با AMD مرتبط هستند و فعال‌سازی این مسیر ریسک CVD و سکته را پیش‌بینی می‌کند. این مکانیسم‌ها نشان‌دهنده پیوند پیچیده بین AMD و CVD هستند.

نقش دروزن‌های شبه‌دروزن و واریانت‌های ژنتیکی
دروزن‌های شبه‌دروزن رتیکولار، که با آلل‌های Y402H و ARMS2 69S مرتبط هستند، با CVD و مرگ‌ومیر بالاتر ارتباط دارند. این دروزن‌ها در اپیدمیولوژی AMD نقش کلیدی دارند و ممکن است نشانگرهای اضافی برای ریسک CVD باشند. در عروق سیستمیک، تعامل بین استرس اکسیداتیو، التهاب و آترواسکلروز به رویدادهای نامطلوب CVD منجر می‌شود. AMD یک بیماری چندعاملی پیچیده است که فرآیندهای مشابه CVD را به اشتراک می‌گذارد. ارتباط بین AMD و مرگ‌ومیر CVD احتمالاً نتیجه ترکیبی از عوامل متعدد است، نه یک عامل واحد. تحقیقات آینده باید نقش دروزن‌های شبه‌دروزن و واریانت‌های ژنتیکی در مسیر کمپلمان را بررسی کند. این مکانیسم‌ها می‌توانند اهداف جدیدی برای مداخلات درمانی ترکیبی ارائه دهند. علاوه بر این، شناسایی نشانگرهای زیستی مشترک می‌تواند به تشخیص زودهنگام و مدیریت بهتر هر دو بیماری کمک کند.

نتیجه‌گیری و پیشنهادات برای تحقیقات آینده
این مطالعه تأیید می‌کند که AMD، حتی در مراحل اولیه، ریسک مرگ‌ومیر کلی و CVD را در بیماران پرخطر افزایش می‌دهد. این یافته‌ها بر اهمیت غربالگری AMD در بیماران با ریسک بالای CVD تأکید دارد. ادغام ارزیابی‌های چشمی در مراقبت‌های قلبی می‌تواند پیش‌بینی بقا را بهبود بخشد. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که AMD به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی برای شناسایی افراد با شانس بقای کمتر استفاده شود. تحقیقات آینده باید مکانیسم‌های دقیق، از جمله نقش ژنتیک، دروزن‌های شبه‌دروزن و التهاب را بررسی کند. مطالعات بزرگ‌تر برای تأیید این ارتباط و ارزیابی مداخلات پیشگیرانه، مانند رژیم‌های غذایی ضدالتهابی یا درمان‌های هدفمند، لازم است. این مطالعه در مجله Ophthalmology Retina منتشر شده و می‌تواند به توسعه استراتژی‌های یکپارچه برای مدیریت AMD و CVD کمک کند. غربالگری منظم و همکاری بین چشم‌پزشکان و متخصصان قلب ضروری است.

ارتباط با تحقیقات مرتبط و روندهای جهانی
این مطالعه با تحقیقات قبلی مانند Blue Mountains Eye Study که ارتباط AMD با مرگ‌ومیر CVD را نشان داد، همخوانی دارد. گزارش AREDS No. 13 نیز اختلالات چشمی را با مرگ‌ومیر مرتبط می‌داند. مطالعه POLA عوامل خطر CVD را با AMD پیوند داده است. با افزایش بار جهانی AMD و CVD، نیاز به رویکردهای یکپارچه تشخیصی و درمانی بیشتر شده است. نوآوری‌های اخیر، مانند پچ‌های سلول بنیادی برای AMD خشک پیشرفته و درمان‌های جدید مانند SAR402663، نشان‌دهنده پیشرفت در مدیریت AMD هستند. در سطح جهانی، همکاری بین متخصصان چشم‌پزشکی و قلب برای کاهش بار این بیماری‌ها حیاتی است. سیاست‌های سلامت عمومی باید بر غربالگری زودهنگام و آموزش عمومی تمرکز کنند.

چالش‌ها و فرصت‌های بالینی
اجرای غربالگری AMD در بیماران CVD با چالش‌هایی مانند هزینه‌های تصویربرداری، دسترسی محدود به تجهیزات پیشرفته در مناطق کم‌منابع و کمبود آگاهی در میان کادر درمانی همراه است. با این حال، این مطالعه فرصت‌هایی برای بهبود مراقبت‌های بالینی ارائه می‌دهد. برای مثال، ادغام عکاسی فوندوس در ارزیابی‌های روتین بیماران قلبی می‌تواند تشخیص زودهنگام AMD را تسهیل کند. آموزش پزشکان عمومی و متخصصان قلب برای شناسایی علائم اولیه AMD ضروری است. علاوه بر این، مداخلات سبک زندگی مانند رژیم‌های غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها (مانند رژیم MIND) می‌توانند به کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو کمک کنند. همکاری بین رشته‌ای و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های تشخیصی می‌تواند بار AMD و CVD را کاهش دهد.
پایان مطلب/.