به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، انجام ترمیم بافتی با سلول های بنیادی معمولا به استفاده از مقادیر زیادی از فاکتورهای رشد پروتئینی نیاز دارد که هم هزینه زیادی را در بر دارد و هم این که زمانی که درون بدن قرار می گیرند مشکلاتی را از نظر میزان آزادسازی ایجاد می کنند. در مطالعه جدید محققین این دانشگاه راه جدیدی را برای برطرف کردن این محدودیت پیدا کرده اند که در آن سلول های بنیادی را به طور ژنتیکی تغییر می دهند تا فاکتورهای رشدی را که لازم دارند خودشان بسازند.

آن ها ویروس هایی را که برای انتقال ژن مورد استفاده قرار می دادند را درون سلول های بنیادی و درون مواد سنتتیکی که به عنوان الگو برای رشد بافت استفاده می شد، وارد کردند. نتیجه این فرایند ایجاد یک ساختار یا سازه شبه کامپیوتری بود که در آن مواد سنتتیک یا داربست نقش سخت افزاری را به عهده دارد و ویروس ها نقش نرم افزاری را دارند که سلول ها را برنامه ریزی می کنند تا به بافت مورد نظر تبدیل شوند.

از طرف دیگر یکی از مشکلاتی که محققین همواره با آن روبرو بوده اند، تبدیل سلول های بنیادی به غضروف دردرون یا پیرامون داربست ها بوده است به ویژه بعد از این که به بدن فرد زنده پیوند می شدند.

تکنیک مرسوم برای این کار عرضه مستقیم فاکتورهای رشد پروتئینی است که به سلول های بنیادی سیگنال می دهند تا به غضروف تبدیل شوند ولی مشکل عمده در استفاده از آن ها چگونگی انتقال این فاکتورهای رشد به درون بدن بعد از پیوند سلول های بنیادی و داربست به درون بدن است و درنتیجه احتیاج به روشی است که بتواند در طولانی مدت آزادسازی بهینه فاکتورهای رشد را تامین کند.

در مطالعه جدید پرفسور فرشید گیلک و همکاران از روش های انتقال ژنی ویروسی برای سلول های بنیادی کشت داده شده روی داربست استفاده کردند تا این سلول ها بتوانند فاکتورهای رشد لازم برای تمایز و بقای غضروفی را بسازند.

نتایج نشان داد که تکنیک مورد نظر کار می کند و هرچند این مطالعه روی بافت غضروفی تمرکز کرده بود اما پرفسور گیلک و همکاران اذعان دارند که این تکینیک می تواند برای بسیاری از بافت ها مانند تاندون ها، لیگامنت ها و استخوان ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/