به گزارش بنیان به نقل ازIANS، در این مطالعه محققین با استفاده از تکنیک های مهندسی بافت ریه، از داربست هایی که از ریه های جسد انسان تهیه شده است برای مهندسی ریه های جدید برای بیمارانی که در مراحل انتهایی بیماری های ریوی قرار دارند استفاده کرده اند.

در این مطالعه دانشمندان چندین روش را برای گرفتن مواد سلولی از ریه ها مورد امتحان قرار دادند که این روش ها را سلول زدایی(decellularising) می نامند و سپس آن ها را با سلول های بنیادی جایگزین می کنند تا بتوانند ریه های جدید و سالمی را برای پیوند ایجاد کنند.

ایجاد یک ریه کامل انسانی به صورت یکدفعه بسیار مشکل و گران قیمت است. برخلاف مدل های موشی، این روش ها اجازه مطالعه وضعیت های مختلف مانند نوع سلول، فاکتورهای رشد و عوامل محیطی را به آسانی نمی دهند و درنتیجه روی موفقیت سلول دار شدن مجدد(recellularisation) تاثیر خواهد گذاشت.

برای نشان دادن این مطلب دکتر واگنر از این تیم تحقیقاتی تکنیکی را برای جداسازی و سلول دار کردن مجدد چندین قطعه کوچک ایجاد کرد که به طریقی می تواند برهمکنش های سه بعدی مناسب بین عروق خونی و مجاری هوایی ریوی و کیسه های هوایی را تقید کند.

از طرف دیگر با استفاده از تکنیک های جدیدی مانند ترموگرافی و نگرش گرمایی، واگنر و همکاران ابزاری غیر تهاجمی و غیر تخریبی را برای مونیتور کردن داربست ریوی و شرایط فیزیولوژیک در یک زمان معین از فرایند سلول زدایی ایجاد کرده اند.

 طبق گفته های واگنر این روش می تواند به عنوان اولین گام در ارزیابی این که آیا ریه ها و داربست های نهایی برای سلول دار شدن مجدد و پیوند مناسب هستند تلقی شود.

پایان مطلب/