به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، نانوتیوب های خام به وسیله فرایند جدید که در دانشگاه Rice ابداع شده است تولید می شوند و سپس برای انتقال دارو به تومورها و از طریق فواصل بین دیواره عروق خونی تنظیم می شوند. این در حالی است که ذرات بزرگتر این قابلیت را ندارند. این نانوتیوب ها ممکن است هسته سلول های سرطانی را هدف قرار داده و به آن نفوذ کنند، جایی که این داروها می تواند از طریق سونیکیشن آزاد شوند.

با توجه به آمار جامعه سرطان آمریکا، اغلب افراد مبتلا به سرطان پانکراس یک سال بعد از تشخیص بیماری می میرند و نرخ بقای پنج ساله برای افراد مبتلا تنها شش درصد است که این می تواند تا حدی به این دلیل باشد که روش تشخیصی اولیه ای برای این نوع سرطان وجود ندارد.

تومورها اغلب غیر قابل جراحی هستند و شیمی درمانی نیز کارایی لازم برای سلول های سرطانی پانکراس را ندارد.

این یافته ها بسیار ترغیب کننده هستند زیرا یک راه حل انتقال داروی بالقوه را برای بیمارانی که به روش های استاندارد شیمی درمانی مقاومت نشان می دهند ارائه می دهد.

سدهای بیولوژیک و مولکولی متعددی وجود دارد که موجب می شود که شیمی درمانی این سلول های سرطانی کارایی لازم را نداشته باشد، استفاده از نانوتیوب ها می تواند برخی از این موانع را از سر راه بردارد.

این نانوتیوب ها به اندازه کافی خالص هستند که برای هدف خاص مدیفه شوند و به اندازه کافی هم کوچک هستند که بتوانند برای عبور از دیواره عروق فشرده شوند. این نانوتیوب ها می توانند داروهای شیمی درمانی را وارد سلول سرطانی کرده و آن ها را به صورت کنترل شده با سونیکیشن آزاد کنند. این نانوتیوب ها اندازه ای به طول 50 نانومتر دارند.

جنس اولیه این نانوتیوب ها از کریستال های آهنی است که به وسیله افزودن پلی اتیلین ایمین(polyethylenimine) به سطح آن ها مدیفه شده اند. در تست های آزمایشگاهی این نانوتیوب های مدیفه شده به راحتی درون مایعات منتشر می شوند و به راحتی از سدها گذشته وارد سلول های سرطانی زنده شده و به درون هسته نفوذ می کنند.

پایان مطلب/