ميكروارگانيسم مهاركننده رشد برخي قارچ‌هاي بيماري‌زا شناسايي شد
پژوهشگران گروه قارچ‌شناسي پزشكي دانشگاه تربيت مدرس طي تحقيقي موفق به جداسازي و شناسايي ميكروارگانيسم‌هاي مهاركننده رشد برخي از قارچ‌هاي بيماري‌زا با استفاده از روش‌هاي مولكولي شدند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از ايسنا، جداسازي و شناسايي باکتري‌هاي آنتاگونيست به عنوان بخشي از ذخاير زيستي از منابع طبيعي به دليل قابليت استفاده در کنترل بيولوژيک و فراهم آوردن شانس استحصال متابوليت‌هاي مهاري باارزش با قابليت استفاده در برنامه‌هاي طراحي و توليد داروهاي ضدقارچي جديد، توجه محققان را بيش از هر زمان ديگر به خود معطوف داشته است.
عليرضا رنجبريان، کارشناس ارشد قارچ شناسي پزشكي دانشگاه تربيت مدرس با بيان اين مطلب در خصوص اهداف اين طرح تحقيقاتي خود گفت: اين تحقيق با هدف جداسازي و شناسايي باکتري‌هاي مهارکننده رشد برخي از قارچ‌هاي بيماري‌زا در انسان و حيوانات شامل درماتوفيت‌ها و ساپروفيت‌هاي داراي اهميت پزشکي انجام شده است.
وي تشريح کرد: تعداد 148 نمونه خاک مناطق مختلف تهران به صورت نقطه‌اي در مجاورت آسپرژيلوس نايجر در محيط کشت جامد گلوکز- عصاره مخمر (GY) از نظر حضور باکتري‌هاي مهاري مورد غربالگري قرار گرفتند. باکتري‌هاي موجود در خاک‌هاي مهاري از طريق کشت سوسپانسيون خاک در پليت‌هاي GY جداسازي و خالص شدند. باکتري‌هاي مهاري از طريق روش غربالگري کشت خطي بر روي محيط GY در مجاورت قارچ آسپرژيلوس نايجر، شناسايي شدند. باکتري‌هاي داراي بيشترين تاثير مهاري با استفاده از روش PCR و تکثير ژن 16S rRNA و مقايسه توالي‌هاي ژنومي با توالي‌هاي شناخته شده موجود در Gene Bank شناسايي شدند. رنجبريان افزود: بر اساس نتايج بدست آمده، از ميان 148 نمونه خاک مورد بررسي، تعداد 36 نمونه قادر به مهار رشد قارچ بودند. از کشت 36 نمونه خاک با خاصيت مهارکنندگي قارچ، 97 باکتري مختلف جدا شد که 16 ايزوله قادر به مهار رشد بالا، 32 ايزوله قادر به مهار رشد متوسط تا ضعيف و 49 ايزوله قادر به مهار رشد قارچ نبودند. بر اساس آناليز توالي ژن 16S rRNAباکتري‌هاي با مهار رشد بالا به صورت آسينتوباکتر بوماني (1 استرين)، باسيلوس سابتيليس (5 استرين)، باسيلوس آميلوليکوفاسينس (6 استرين)، باسيلوس واليسمورتيس (2 استرين)، سودوموناس کلرورافيس (1 استرين) و اکتينوميست (1 استرين) شناسايي شدند. وي خاطرنشان كرد: نتايج حاصل از کشت باکتري‌هاي فوق در مجاورت قارچ‌هاي مورد بررسي نشان داد که تمامي باکتري‌هاي مذکور قادر به مهار معني‌دار رشد تمام قارچ‌هاي مورد بررسي در سطوح مختلف از 10 تا 100 درصد بودند. رنجبريان تاکيد کرد: در ميان باکتري‌هاي مورد بررسي، سودوموناس کلرورافيس بيشترين تاثير ضدقارچي را از خود نشان داد که از حداقل 58.34 درصد براي قارچ پني‌سيليوم تا حداکثر 97.88 درصد براي ترايکوفيتون تونسورانس متغير بود. باکتري‌هاي مهاري شناسايي شده در اين تحقيق مي‌توانند به عنوان کانديدي مناسب جهت کنترل بيولوژيک قارچ‌هايي نظير آسپرژيلوس فلاووس، آسپرژيلوس نايجر و فوزاريوم مونيليفورم و همچنين استخراج، شناسايي و به کارگيري متابوليت‌هاي مهاري آنها در طراحي و توليد داروهاي ضدقارچي مورد استفاده قرار گيرند.
به گزارش ايسنا، اين پژوهش با راهنمايي دكتر معصومه شمس، عضو هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس انجام شده است.
انتهاي پيام