به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، دکتر برودلند مدلی محاسبه ای را برای مطالعه برهمکنش مکانیکی بین سلول ها ایجاد کرده است. در این پروژه، این محقق و همکاران راهی را پیدا کرده اند که به موجب آن زخم ها به روشی پیچیده تر از آن چه ما فکر می کنیم به یکدیگر گره می خورند. نتایج این مطالعه در Nature Physics منتشر شده است.

دکتر برودلند می گوید: من هم مانند سایر اعضای گروه به مطالعه ساختار پرداختم اما آن چه اتفاق می افتد بسیار کوچک است و این مکانیسم تنها تحت شرایط خاصی منجر به حرکت سلول می شود. مدلی که ما شاخته ایم به ما این اجازه را می دهد که این حرکت ها را شبیه سازی کنیم و نشان دهیم که آن ها از کجا منشا می گیرند.

وقتی شما بخشی از دست خود را می برید یک جای زخم یا اسکار باقی می ماند اما نه در بیشتر سلول هایی که این تیم مطالعه کردند. محققین دریافتند که یک زخم با خزیدن سلول های به سمت محل برش به هم نزدیک می شود که این به دلیل انقباض ساختارهایی است که شبیه نخ های کشیده هستند و در امتداد لبه های زخم شکل می گیرند.

آن ها از مشاهده این که این ساختارهای نخ مانند کشیده حتی زمانی که به طور طبیعی در آن شکستگی هایی هم ایجاد می شود کار می کنند.

این مطالعه بدین دلیل ارزشمند است که به ما در درک حرکت سلولی کمک می کند. محققین امیدوارند که روزی این اطلاعات به ما در حذف بدریختی های نقایص تولد مانند spina bifida کمک کند و سلول های سرطانی را از متاستاز بازدارند.

پایان مطلب/