به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه کالیفرنیا گزارش کرده اند که میلین رت ها می تواند فرا رشد آکسونی را در سلول های پیش ساز عصبی رتی(NPCs) و سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلول های پرتوان القایی(iPSC-NSCs) تحریک کنند. این یافته بسیار حائز اهمیت است زیرا میلین تا پیش از این به عنوان یک مهار کننده بالقوه برای بازسازی آکسون بالغین محسوب می شد.

در این مطالعه جدید محققین فرا رشد نوریتی سلول های بنیادی عصبی و سلول های پیش ساز عصبی را روی بستر میلینی در پتری دیش ها مونیتور کرد. نوریت ها انشعاباتی از اجسام سلولی نورون ها هستند که هم می توانند آکسون و هم می توانند دندریت باشند. در هر دو مورد فرا رشد تا سه برابر افزایش پیدا کرد. در مطالعه ای دیگر با استفاده از رت های مدل شده برای آسیب نخاعی، این محققین نشان دادند که سلول های پیش ساز عصبی رتی و سلول های iPSCs-NSCs ایمپلنت شده به جایگاه آسیب، هر دو شمار بیشتری از آکسون ها را از طریق ماده سفید سیستم عصبی مرکزی بالغ(نه ماده خاکستری) گستراندند که با میلین میزبان رتی ارتباط مستقیم داشت. در این مولکولی به نام تنظیم کننده رشد عصبی 1 یا Negr1 به عنوان یک میانجی بالغ بین آکسون و میلین عمل می کند و اجازه رشد را می دهند. مولکول Negr1 در فرایندی دخیل است که به موجب آن سلول ها به سلول های مجاور می چسبند و بر همکنش می کنند. فاکتور رشد نقش مهمی را طی تکوین جنینی و بویژه در زمانی که نورون ها سریعا رشد می کنند و قبل از این که میلین اثر مهاری اش را بر جای بگذارد، بازی می کنند. زمانی که محققین سلول های بنیادی عصبی را به جایگاه آسیب نخاعی پیوند کردند، این سلول ها ده ها هزار آکسون را به خارج از جایگاه آسیب و تا فاصله 50 میلی متری گستراندند. از طرف دیگر آکسون های بالغ زمانی که تحریک به رشد می شوند، صدها آکسون را تا یک میلی متری می گسترانند. این یافته نشان می دهد که چرا فرا رشد آکسونی سلول های بنیادی عصبی ایمپلنت شده بهتر از آکسون های بالغ آسیب دیده است. این یافته ها از ایجاد رویکردی که از سلول های پیش ساز عصبی و سلول های بنیادی مشتق از iPSCs برای درمان آسیب های نخاعی استفاده کند، حمایت می کند.

پایان مطلب/