به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، نیمی از این جایزه به John O'Keefe تعلق گرفت که در حال حاضر مدیریت مرکز رفتار و مدارهای عصبی در کالج لندن را برعهده دارد و نیمی دیگر از این جایزه نیز به طور مشترک به Esvard I.Moser و May-Britt Moser تعلق گرفت که  اخیرا انستیتو علوم عصبی را در Trondheim نروژ بنا نهاده اند و زن و شوهر می باشند. یافته این محققین پاسخی برای این سوال بوده است: چگونه مغز نقشه محیط اطراف ما را می کشد و چگونه ما را در این محیط پیچیده هدایت می کند؟

در سال 1971، John O'Keefe جزئی کلیدی از سیستم موقعیت یابی را کشف کرد. وی دریافت که نوعی از سلول های عصبی در منطقه هیپوکامپ رت ها زمانی که آن ها در منطقه خاصی از اتاق قرار می گیرند شروع به فعالیت می کند و زمانی که این رت ها در منطقه دیگری از اتاق قرار می گرد نورون های دیگر فعال می شوند. او نتیجه گرفت که این "سلول های مکانی" نقشه ای را برای اتاق ترسیم می کنند. اما جزء حیاتی و بعدی این GPS درون مغزی سه دهه بعد و در سال 2005 کشف شد، زمانی که Esvard I.Moser و May-Britt Moser نوع دیگری از سلول های عصبی را شناسایی کردند و آن ها را grid cell نامیدند که در قشر انتورینال واقع شده و به عنوان یک سیستم هماهنگی عمل می کند که موقعیت یابی و مسیریابی دقیق را ممکن می سازد. به دنبال این کشف آن ها توانستند ارتباطی را بین سلول های مکانی و grid cells کشف کنند که در واقع حاکی از مداری بین هیپو کامپ و قشر انتورینال بود که به مغز در تعیین موقعیت در یک فضا و حرکت در آن کمک می کند. مطالعات  نشان داد که این اطلاعات در مورد مغز انسان نیز صادق است.

تلاش های این سه برنده نوبل منجر به این شده است که گامی بزرگ و رو به جلو در درک این که چگونه گروهی از سلول های تخصص یافته با یکدیگر همکاری می کنند تا عملکردهای شناختی با مراتب بالا را انجام دهند، برداشته شود. در واقع کار آن ها می تواند راه های جدیدی را برای درک سایر فرایندهای شناختی مانند حافظه، تفکر و برنامه ریزی باز می کند.

در ک این GPS داخلی مغز ممکن است به ما در بررسی بهتر مکانیسم های پشت پرده از دست دادن ویرانگر حافظه مکانی در بیماران آلزایمری کمک کند.

پایان مطلب/