به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday،  این روش توانست به طور موثر پلی را بین جایگاه اسیب دیده و سلول های عصبی ایجاد کند( به کمک سلول های بینی خاص) که می تواند موجب رشد مجدد بافت عصبی در بافت اسکار شود. این مرد لهستانی در سال 2010 دچار ضایعه نخاعی شده بود که بعد از 19 ماه مراقبت بیمارستانی توانسته بود تا حدی توانایی حرکتی و حس کردن پاهایش را به دست آورد. اما از طرف دیگر مطالعاتی در سال 1985 صورت گرفته بود که نشان می داد که نوعی از سلول های بینی به نام olfactory ensheathong cell(OEC) اجازه بازسازی فیبرهای عصبی  به درون مغز را می دهند. با توجه به این مطالعه محققین بر این باور بودند که روزی خواهند توانست از این سلول ها برای ترمیم فیبرهای عصبی نخاع آسیب دیده استفاده کنند.

زمانی که آسیب نخاعی اتفاق می افتد، در جایگاه آسیب بافت اسکار تشکیل می شود که مانع از رشد مجدد بافت های عصبی می شود. این محققین مدت ها به دنبال مواد یا سلول هایی بودند که بتوانند نقش پل را داشته باشند. به همین دلیل این محققین روی سلول های عصبی فوکوس کردند که مسئول حس کردن بو هستند. زیرا این سلول ها، تنها سلول های عصبی هستند که قادر به ترمیم هستند و تصور براین بود که این OEC ها می تواند راه را برای رشد این فیبرهای عصبی هموار کنند. در اولین گام آن ها از این سلول ها در مطالعات حیوانی استفاده کردند و مشاهده کردند که این سلول های رشد عصبی را در رت هایی با پای فلج تحریک می کنند. در سال 2013 آن ها این سلول های OEC بینی را به طناب نخاعی سه بیمار پیوند کردند و بهبودهای عصبی را مشاهده کردند. در یکی از این پیوندها، محققین یکی از پیازهای بویایی بیمار را برداشته و سلول های OEC آن را کشت دادند. بعد از دو هفته آن ها حدود 100 ریز تزریق در دو طرف جایگاه آسیب انجام دادند. این بیمار برنامه های بازتوانی را به صورت پنج ساعت در روز و به صورت مدیریت شده دریافت کرد. نتایج نشان از بهبودی نسبی در فعالیت حرکتی و رضایت بیمار از روند و شیوه درمان داشت.

پایان مطلب/