به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، سندرم وارنر به وسیله ظهور زودرس برخی ویژگی های همراه با پیری طبیعی و سرطان مشخص می شود. این سندرم به وفور در ژاپن اتفاق می افتد به نحوی که از هر 20000 نفر، یک نفر به این بیماری مبتلا می شود. روش های درمانی برای این بیماری بسیار محدود هستند و انتظار می رود که سلول های iPS بتوانند برای تکوین درمان های جدید مورد استفاده قرار بگیرند. این محققین سلول های iPS مشتق از بیماران را مورد آنالیز قرار دادند و ناهنجاری های تلومریکی را در فیبروبلاست های این بیماران مشاهده کردند که به وسیله سلول های iPSمشتق از بیماران ریکاوری شدند. ناهنجاری های تلومریکی که به دلیل فقدان WRNهلیکازی که به وسیله ژن مسئول سندرم وارنر کد می شود ایجاد می شوند. این محققین دریافتند که سطوح ژن های وابسته به سن( به ویژه آن هایی که مهارکننده های چرخ سلولی و مهارکننده های التهابی را کد می کنند) در iPSهای مشتق از بیماران با iPSهای مشتق از افراد طبیعی یکسان است در حالی که سطوح این ژن ها در فیبروبلاست های مشتق از بیماران بالاتر از فیبروبلاست های طبیعی است. تاکنون استفاده از سلول های بیماران به سلول های خونی و پوستی در مطالعات پایه محدود می شد. سلول های iPS که این محققین تثبیت کرده اند این فرصت را ایجاد می کند که داروهایی جدیدی را برای درمان سندرم وارنر کشف کنند و درک بهتری از مکانیسم های دخیل در این بیماری بدست آورند.

پایان مطلب/