به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،  مطالعات پیشین واکنش هایی مانند درد، خارش و جوش را در جایگاه های تزریق بسیاری از داورها  به بخشی از سیستم ایمنی به نام ماست سل ها ردیابی کردند. زمانی که گیرنده های ویژه ای در خارج ماست سل ها یک سیگنال هشدار به نام آنتی بادی را شناسایی می کنند، مجبور به واکنش شده و هیستامین و سایر مواد را ازاد می کنند که منجر به التهاب و کشیدن سایر سلول های ایمنی دیگر به این منطقه می شود. برای رسیدن به راهی برای کاهش این واکنش ها، محققین به دنبال یافتن راهی بودند تا ببینند که کدام گیرنده ماست سل به داروها در موش پاسخ می دهد. این محققین گیرنده ای را در موش ها یافتند که به نظر می رسد تنها در ماست سل ها وجود دارد. سپس آن ها این گیرنده ها را با قرار دادن آن در سلول های رشد یافته در ازمایشگاه تست کردند و دریافتند که آن ها با داروهایی که پاسخ ماست سل ها را تحریک می کنند واکنش می دهند. آن ها نتایج مشابه ای را نیز در مورد گیرنده انسانی یافتند. این جای خوشبختی دارد که همه داروها تنها یک گیرنده را تحریک می کنند و این امر این گیرنده را یک هدف دارویی بالقوه می سازد. برای یافتن این که آیا حذف گیرنده واقعا می تواند واکنش های آلرژیک را از بین ببرد، محققین ژن مربوط به این گیرنده مظنون را در موش از کار انداختند. این موش ناک اوت، هیچ گونه علایم آلرژی دارویی را نشان نداد. این محققین اینک روی ترکیبی کار می کنند که می تواند به طور بی خطر این گیرنده  را در انسان بلوک کند و MRGPRX2 نام دارد.

پایان مطلب/