به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، پروتئین کینازC(PKC) گروهی از آنزیم ها هستند که در بسیاری از عملکردهای سلولی نقش دارند که از جمله آن ها فعالیت های مربوط به سرطان مانند بقای سلولی، تکثیر، آپوپتوز و مهاجرت است. این کشف که آن ها گیرنده هایی برای استرهای فوربول تولید کننده تومور هستند، این نظریه را ایجاد کرده است که فعال شدن PKC به وسیله این استرها موجب افزایش تومورزایی می شود. برای سی سال محققین بر این باور بودند که یافتن مهارکننده برای سیگنال های PKC می تواند مانع از تکوین تومور شود. این PKC یک هدف منحصربفرد برای شیمی درمانی است. با استفاده از تصویربرداری سلول زنده، این محققین بیش از 8درصد از 550 موتاسیون ممکن در PKC را در انسان شناسایی کردند که اغلب این جهش ها هم منجر به کاهش یا کلا مهار فعالیت PKC می شد. زمانی که محققین جهشی را که منجر به از دست دادن عملکرد PKC شده بود را در سلول های سرطان کولون تصحیح کردند، مشاهده کردند که رشد تومور در مدل موشی کاهش یافت که نشان می دهد که فعالیت PKC طبیعی مانع از رشد سرطان می شود. یک توضیح ممکن این می تواند باشد که PKC مشخصا سیگنالینگ را از یکسری انکوژن های خاص سرکوب می کند و زمانی که PKC از بین می رود این سیگنالینگ انکوژنی افزایش می یابد. در واقع مهار PKC در مورد برخی سرطان ها نه تنها استراتژی موفقیت آمیزی نبوده است بلکه حتی منجر به این می شود که بیماران به شیمی درمانی پاسخ ضعیفی بدهند. این یافته ها پیشنهاد می کند که لازم است که استراتژی های درمانی به دنبال راه هایی برای احیای فعالیت PKC باشند.

پایان مطلب/