به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،  تکنیک هایی که برای یافتن و تست این ریز مولکولها استفاده می شوند ممکن ابزار مهمی در سلول درمانی پیشرفته باشند و استراتژی جدیدی را برای انتقال سلول ها به جایگاه های صحیح در بدن ارائه دهند. طی یک مطالعه پیچیده محققین بیش از 900000 ترکیب را تست کردند و از یک رویکرد چند مرحله ای  شامل میکروفلوئیدیک استفاده کردند تا به یک ترکیب امیدوارکننده برسند. با توجه به این مطالعه، محققین توانسته اند ریزمولکولی را شناسایی کنند که می تواند برای تیمار سلول ها در خارج از بدن استفاده شود و آن ها را برنامه ریزی کند تا عروق خونی را در بافت های بیمار و آسیب دیده هدف قرار دهد. هم چنین این محققین از تکنیک های مهندسی بافت استفاده کردند تا مولکول ها را به طور شیمیایی به سطح سلول ها بچسباند و به عنوان GPS عمل کنند و سلول ها را به جایگاه التهاب راهنمایی کنند. این یافته ها نشان می دهد که انتقال هدفمند مولکول ها امکان پذیر است اما یک روش مقیاس پذیر برای اثر روی بیماران مورد نیاز است. در بخش اول این مطالعه محققین هزاران ترکیب را غربالگری کردند تا یکی را شناسایی کنند که بتواند مولکولی را در سطح سلول های بنیادی مزانشیمی فعال کند و البته روی بقای این سلول های و ترشح فاکتورهای تعدیل کننده ایمنی اثر نگذارد. در حال حاضر بیش از 450 مطالعه بالینی روی سلول های بنیادی مزانشیمی انجام شده یا در حال انجام است تا بتوانند طیفی از بیماری های را مورد درمان قرار دهند. یکی از چالش های موجود همواره رسیدن این سلول های بنیادی مزانشیمی به جایگاه آسیب بوده است. محققین شش مولکول امیدوار کننده را یافتند که از میان آن ها Ro-31-8425 نتایج بهتری را نشان داد. آن ها سلول  ها را با این ترکیبات تیمار کردند و سپس آن را درون بیوراکتور میکروفلوئیدیک قرار دادند. کانال های این سیستم میکروفلوئیدیم با یک مولکول چسبندگی درون سلولی به نام ICAM-1 پوشیده شد که روی سطح عروق خونی در بافت ملتهب دیده می شود. مشاهده شد مولکول هایی که با R0-31-8425 پیش تیمار شده بودند بهتر می توانند در بافت ملتهب ساکن شوند. نتایج نشان داد که سلول های تیمار شده با این ترکیب نه تنها در بافت ملتهب بهتر ساکن می شوند بلکه التهاب را نیز کاهش می دهند.

پایان مطلب/