به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، نشاندار کردن یک مرحله مهم در پیشرفت ایمنی درمانی سرطان می باشد، دانشمندان نشان دادند که باکتری های پوشیده شده با نانو ذرات می تواند بطور مؤثری واکسن DNA خوراکی را انتقال دهد که سیستم ایمنی بدن فرد را جهت تخریب سلول های سرطانی تحریک می کند. این اولین بار است که یک نانو ذره پوشاننده جهت انتقال باکتریایی از واکسیناسیون DNA خوراکی در خارج از بدن استفاده می شود. در مقایسه با باکتری های بدون پوشش، باکتری پوشش دار می توانند بسیاری از موانع را که تا به حال پاسخ ایمنی را محدود کرده دور بزنند، که در حال حاضر بزرگترین چالش واکسناسیون DNA برعلیه سرطان می باشد.

محققان سنگاپوری و چینی، مهم ترین جنبه کارشان را ایجاد راه حل مهم انتقال می دانند که بطور مؤثری دسترسی زیستی به واکسن های خوراکی سرطان را بهبود بخشیده است. اگرچه برخی از مواد ناقل که توانایی محافظت از آنتی ژن را در عبور از معده و روده داشتند، بمدت طولانی جهت واکسیناسیون خوراکی بررسی شدند، و تنها تعداد کمی توانستند با موفقیت موانع قابل توجهی را جهت تکامل واکسن خوراکی از پیش رو بردارند. مهندسی "مواد زنده" که ترکیبی از مزایای سلول های زنده با نانو مواد غیرزنده می باشد، بطور موفقیت آمیزی مشکلات انتقال واکسن های DNA خوراکی را از پیش رو برداشت و روش جدیدی  از درمان سرطان را ارائه نمود که بطور مؤثری قدرت پاسخ های ایمنی بر علیه سرطان را توسط تحریک فعالیت اجزاء اختصاصی سیستم ایمنی افزایش می دهد.

درکل، ایمنی درمانی بعنوان جایگزین راه کارهای فعلی درمان سرطان از جمله شیمی درمانی و اشعه می باشد، که بطور مستقیم به سلول های سرطانی حمله و آنها را تخریب می کند اما اغلب در این فرآیند به سلول های سالم آسیب وارد می شود. از آنجا که ایمنی درمانی سیستم ایمنی فرد هدف قرار می دهد و سلول های سرطانی را تخریب می کند، بطور بالقوه ایمن تر می باشد و باعث اثرات جانبی کمتر نسبت به سایر درمان ها می گردد.

واکسن DNA  خوراکی که محققان بر روی آن کار کرده اند، NP/SAL نامیده می شود که رگزایی (تشکیل عروق خونی) تومور را سرکوب می کند. بسیاری از تومورها فاکتورهای رگزایی از جمله فاکتور رشد اندوتلیال عروق (VEGF) را جهت تشکیل عروق خونی ترشح می کنند، که در نهایت می تواند منجر به متاستاز تومور شود. واکسن NP/SAL سیستم ایمنی را جهت تولید سلول های T و سایتوکاین ها تحریک می کند که با مسیر VEGF تداخل ایجاد می کند، تشکیل عروق خونی را کاهش می دهد و نهایتاً رشد تومور زا متوقف می نماید.