به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تقسیم سلولی افزایش یافته در موش دیده شد اما این یافته ها می تواند توضیح دهد که چرا هلیکوباکتر یک عامل خطرناک برای ایجاد سرطان معدی در انسان است. در این مطالعه آن ها از میکروسکوپ سه بعدی برای شناسایی کلونی های باکتری در عمق غدد معدی انسانی استفاده کردند، جایی که سلول های بنیادی و سلول های پیش ساز پوشش معدی باقی مانده را تقویت می کنند. باکتری هلیکوباکتر پیلوری یکی از معدود ارگانیزم هایی است که درون محیط شدیدا اسیدی معده دوام می آورد. تنها 15 درصد آلودگی های این باکتری منجر به زخم معده می شود و در این میان یک درصد منجر به سرطان معده می شود که سومین سرطان کشنده در دنیا است. اگرچه عفونت ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری براحتی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود اما اغلب افرادی که به سرطان مبتلا می شوند از شرایط خود تا زمان ایجاد یک تومور بزرگ ناآگاه هستند که در این  زمان، فرصت زیادی برای درمان باقی نمانده است. این باکتری روی سطح سلول های اپی تلیوم معده رشد کرده و پروتئین پیام رسانی به نام CagA را تزریق می کند که سلول ها را فریب می دهد که مواد غذایی را به سمتی منتقل کنند که باکتری ها وجود دارند. هم چنین این محققین دریافته اند که این پروتئین پیام رسان، سلول های بنیادی را نیز ترغیب به تقسیم سریع تر می کند. سلول های اپی تلیالی کوتاه عمر هستند و دائما به وسیله سلول های جدیدی که از سلول های بنیادی منشا می گیرند جایگزین می شوند. سلول های بنیادی به سلول های پیش سازی تبدیل می شوند که در میانه غدد معدی قرار دارند. این سلول ها به سلول های اپی تلیالی بالغ تمایز می یابند. عبور از داخل به خارج غده از طریق یک مجرا صورت می گیرد که قطر آن چهار برابر باکتری هلیکوباکتر پیلوری است و با موکوس پر می شود. مطالعات قبلی نشان داده است که باکتری هلیکوباکتر پیلوری به درون غدد شنا می کند اما مشخص نشده است که باکتری در آن جا رشد فعالی دارد یا خیر و آیا این رفتار در انسان رخ می دهد یا خیر. این مطالعه برای رسیدن به جزئیات بیشتر نیاز به نمونه برداری های معدی دارد که امری دردناک است. محققین به این نتیجه رسیده اند که از بافت های معدی استفاده کنند که طی جراحی های کاهش وزن برداشته می شوند و از یک معده سالم جداسازی شده اند که در آن ها باکتری هلیکوباکتر پیلوری موجب زخم یا سرطان نشده است. بعد از شناسایی بافت آلوده به یکی از سوش های خاص باکتری هلیکوباکتر پیلوری، آن ها از میکروسکوپ کانفوکال برای تصویربرداری سه بعدی غدد مربوط به چهار معده استفاده کردند. همه چهار معده کلونی هایی از باکتری مارپیچی شکل را نشان دادند که دو سوم مسیر غدد را در برگرفته بود، یعنی جایی که سلول های پیش ساز سریع تقسیم شوند قرار داشتند. چیزی که قابل انتظار نبود این بود که محققین تعداد اندکی از این باکتری ها را در ته غدد یعنی جایی که سلول های بنیادی ساکن بودند نیز یافتند. با توجه به مدل موشی شان آن ها دریافتند که حدود 30درصد غدد دارای کلونی زایی باکتری هلیکوباکتر پیلوری در پایه شان هستند. این یافته ها موجب شد که به محققین به نقش این باکتری در ایجاد سرطان پی ببرند. برخلاف سلول های اپی تلیالی که کوتاه عمر هستند و هلیکوباکتر نمی تواند موجب موتاسیون در آن ها شود، سلول های بنیادی طول عمر بیشتری دارند و این امر زمینه را برای عملکرد این باکتری فراهم می کند تا در طولانی مدت موجب تغییر این سلول ها شوند. در مدل جانوری شان، محققین مشاهده کردند که تقسیم سلول های بنیادی در موش آلوده به باکتری هلیکوباکتر پیلوری به مراتب بیشتر است  و منجر به بزرگ شدن غدد در ان ها می شود. آن ها دریافتند که CagA در این میان نقش دارد و موش هایی که فاقد توانایی تزریق CagA بودند را مشاهده کردند دیدند که کلونی زایی در آن صورت نگرفت و التهاب و رشد سلول های بنیادی کمتر بود.

پایان مطلب/