به گزارش بنیان به نقل ازwww.nature.com، دکتر Belmonte که یک زیست شناس تکوینی است به همراه همکاران خود در انستیتو سالک، زمانی که قصد پیوند سلول های بنیادی پرتوان به جنین های موش را داشتند، از مشاهده نوع ناشناخته ای از سلول های بنیادی پرتوان شگفت زده شدند. محققین پیش از این در مورد دو نوع دیگر از سلول های بنیادی پرتوان یعنی سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی پرتوان القا شده اطلاعاتی داشتند و کشت و تمایز این سلول ها به انواع سلول های تمایز یافته مشکل بود. این محققین نوعی از سلول های بنیادی پرتوان را شناسایی کرده اند که کشت آن در in vitro و پیوند آن به جنین در صورت تزریق به نقطه مناسب آسان تر است. آن ها این سلول ها را سلول های بنیادی پرتوان انتخاب کننده منطقه (rsPSCs) نامیدند.از ان جایی که این سلول های انتخاب کننده رشد سریع تر و باثبات تری دارند آن ها می توانند ابزار مفیدی برای ایجاد درمان های جدید باشند.

این محققین به دنبال پیوند سلول های پرتوان انسانی شناخته شده به جنین های موش بودند. آن ها این سلول ها را به صورت در حال رشد در محیط حاوی غلظت های مختلف فاکتورهای رشد و مواد شیمیایی قرار دادند. یکی از این مخلوط ها در این رشد و تکثیر این سلول ها موثرتر بود. سلول هایی که در این محیط زنده مانند و رشد کردند الگوهای بیان ژنی و متابولیسمی متفاوتی در مقایسه با سایر سلول های بنیادی پرتوان داشتند اما به خوبی به جنین موش پیوند نمی شدند. به منظور شناسایی عامل تاثیرگذار در این عدم پیوند مناسب، محققین این سلول های بنیادی را به سه منطقه مختلف جنین 7/5 روزه موش پیوند کردند. 36 ساعت بعد، تنها سلول هایی که به ناحیه دم پیوند شده بودند به درون بافت قبلی الحاق شده بودند و لایه های سلولی صحیحی را به وجود آوردند و ایجاد یک جنین کایمرا کردند. از آن جایی که آن ها بخشی از جنین را برای رشد ترجیح دادند محققین آن ها را انتخاب کننده منطقه نامیدند. این محققین می گویند که احتمالا جنین ها طی تکوین اولیه شان دارای سلول های بنیادی پرتوان متعددی از جمله rsPSCs هستند. هنوز مشخص نیست که این سلول ها دقیقا در تعیین کدام بخش های جنینی(بخش های سری یا دمی) دخیل هستند. شناسایی انواع مختلف سلول های بنیادی می تواند به محققین اجازه مطالعه مراحل اولیه تکوین جنین انسانی را با پیوند سلول های بنیادی به جنین های جانوری بدهد.

پایان مطلب/