به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در طول زندگی اغلب این سلول ها به دلیل استرس اکسیداتیو، صداهای بلند یا داروهای سمی آسیب می بینند و تجمع این آسیب ها می تواند روی شنوایی اثر منفی داشته باشد. این مطالعه جدید به یافته ها و روش های جدیدی پرداخته است که تغییرات در عملکرد سلولی طی تکوین را با تغییرات مولکولی درون سلول مرتبط می پردازند. امواج صوتی به پرده گوش برخورد کرده و موجب لرزش آن می شوند و این لرزش ها از طریق استخوان های گوش میانی به مایع درون مجاری حلزونی گوش داخلی منتقل می شود. سلول های تخصصی بخش حلزونی در بخشی به نام Corti قرار دارند و حسگرهای مومانند را برای تشخیص لرزش ها استفاده کرده و ایجاد سیگنالی می کنند که به مغز منتقل می شود. تعداد این سلول ها محدود است و اطلاعات کمی در مورد نحوه عملکرد آن ها در دست است. سلول های مویی مختلف درون بخش حلزونی، به گستره های مختلفی از فرکانس های امواج پاسخ می دهند که به ویژگی های الکتریکی مختلف آن ها بستگی دارد. این دانسته ها منجر به ایجاد ایمپلنت های حلزونی برای احیای شنوایی در افراد کم شنوا و ناشنوا شده است. با این حال اطلاعات اندکی در مورد بیولوژی مولکولی که تعیین می کند چگونه سلول های مویی در جایگاه های خاصی ایجاد شوند و چگونه ویژگی های الکتریکی این سلول های موجی تشخیص فرکانس های متفاوت می شوند در دست است. زمانی که یک سلول مویی در یک پستاندارد می میرد جایگزین نمی شود اما اخیرا محققین دریافته اند که یک نوع سلول پشتیبان به نام سلول پاپیلار داخلی پتانسیل ترمیم سلول های مویی را در نوزاد موش دارد. محققین الگوهای بیان ژنی را شناسایی کرده اند که ممکن است تعیین کند آیا سلول های پاپیلار داخلی می توانند به سلول های مویی جدید تبدیل شوند یا خیر. به طور مشابه، آن ها کشف کرده اند که تغییرات تدریجی در بیان ژن های خاص در سلول هایی که در اندام Corti از پایه تا رأس قرار گرفته اند ممکن است برای تثبیت و نگهداری جمعیت سلول های مویی که به انواع فرکانس های صدا پاسخ می دهند، حیاتی است.

پایان مطلب/