به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، سلول های بنیادی سرطانی دارای ویژگی هایی مانند سلول های بنیادی هستند و با تعداد اندک در تومورها مشاهده می شوند. آن ها شدیدا به شیمی درمانی و پرتودرمانی مقاوم هستند و نقش مهمی در عود مجدد تومورها ایفا می کنند. مطالعه جانوری نشان می دهد که نانوذره های پوشیده شده با کیتوسان که داروی شیمی درمانی دوکسوروبیسین را کپسوله کرده در مقایسه با دوکسوروبیسین به تنهایی تا شش برابر موثر هستند. این یافته ها نشان می دهد که این سیستم انتقالی نانوذره ای سمیت دوکسوروبیسین را افزایش می دهد و هیچ گونه عوارض جانبی سمی سیستمیکی روی مدل جانوری ندارد. محققین بر این باورند که این نانوذره های پوشیده با کیتوسان می تواند سایر داروهای شیمی درمانی را نیز کپسوله کند و برای سایر انواع سرطان ها مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه نشان داده است که کیتوسان با گیرنده ای به نام CD44 روی سطح سلول های بنیادی سرطانی باند می شود و این قابلیت را ایجاد می کند که نانوذره، سلول های شبه بنیادی بدخیم درون تومور را هدف قرار دهد. این نانوذره های جوری مهندسی شده اند که تحت شرایط اسیدی ریز محیط توموری و در اندوزوم سلول توموری و لیزوزوم ها داروی ضد سرطانی شان را آزاد کنند. محققین این مطالعه را با استفاده از مدل  اسفروئید تومور پستانی سه بعدی و هم چنین مدل جانوری سرطان سینه انسانی نیز انجام داده اند. هم چنین آن ها دریافته اند که اگرچه این نانوذره های حمل کننده دارو می توانند به گیرنده های مختلف CD44 روی سلول های ماموسفیرهای سرطانی متصل شوند، آن ها به خوبی به گیرنده های CD44 که روی سلول های بنیادی غیر سرطانی وجود دارند، متصل نمی شوند.

پایان مطلب/