به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مرکز سرطان جامع لاینبرگر دریافته اند که نوعی نادر از سلول های بنیادی در برابر آسیب های پرتویی ایمن است و این به لطف سطح بالای ژنی به نام Sox9 است. این یافته که با استفاده از مدل موشی به دست آمده است می تواند منجر به راه های جدیدی شود که سیستم گوارشی بیماران سرطانی را قبل از دریافت تیمار حفاظت می کنند. این امر موجب می شود که بتوانیم دوزهای شیمی درمانی بالاتری را برای سلول های سرطانی بسیار مهاجم مورد استفاده قرار دهیم. این مطالعه نه تنها نشان داده است که Sox9 مسئول ساخت و نگهداری این سلول های بنیادی نادر است هم چنین نشان می دهد که این ژن یک اثر حفاظتی ضد پرتو روی روده بعد از آسیب پرتویی نیز دارد. با درک چگونگی عملکرد Sox9 در حفظ این سلول های بنیادی می توان بافت پوششی را از شیمی درمانی و پرتودرمانی در امان بداریم. دهه هاست که محققین تصور می کردند این سلول های بنیادی ذخیره ای نادر دارای ویژگی هایی مانند سلول های بنیادی معمولی هستند و فقط تقسیم آن ها آهسته تر است. این سلول های بنیادی معمولی با تقسیم سریع خود موجب احیا و بازسازی بافت پوششی روده در حین فعالیت می شوند اما طی درمان های سرطانی، DNA سلول های بنیادی طبیعی به دلیل موتاسیون های فراوان دچار آپوپتوز می شود و این امر موجب آسیب به پوشش روده می شود. این دلیلی است که اغلب بیماران سرطانی طی درمان دچار عوارض گوارشی شدید می شوند. زمانی که این سلول های بنیادی طبیعی حین درمان می میرند، سلول های بنیادی ذخیره بیدار شده و به بازسازی لوله گوارش می پردازند . اما چگونگی فعال شدن آن ها مشخص نیست. اما شواهدی وجود دارد که بعد از مرگ سلول های بنیادی طبیعی، این سلول های بنیادی ذخیره به مکان های خاصی از لوله گوارش حرکت کرده و شروع به تقسیم و ترمیم بافت پوششی می کنند. با استفاده از مدل های موشی، محققین آنالیزهای تک سلولی را روی سلول هایی که به طور طبیعی میزان زیادی Sox9 بیان می کردند انجام دادند تا ببینند که ایا آن ها الگوهای بیانی مطابق با  سلول های بنیادی ذخیره دارند یا خیر. آن ها دریافتند که برخی سلول های ویژگی های بنیادینگی قویی دارند. آن ها در گام بعد بیان Sox9 را در موش ها خاموش کردند تا ببینند آیا سلول های بنیادی ذخیره ای برای زنده مانده به Sox9 تکیه دارند یا خیر. آن ها دریافتند که موش های فاقد Sox9، فاقد سلول های بنیادی ذخیره هستند و بعد از رادیودرمانی قادر به ریکاوری بافت پوششی سیستم گوارشی شان نیستند. بنابراین به نظر می رسد در غیابSox9، سلول های بنیادی ذخیره ساخته نمی شوند و جانور به آسیب های رادیوتراپی حساس تر و مستعدتر خواهد بود. اگر ما بتوانیم اطلاعات جزئی تری را در مورد مکانیسم عملکردی Sox9 بدست آوریم می توانیم موجب حفظ سیستم گوارشی بیماران در زمان شیمی درمانی و پرتودرمانی شویم.

پایان مطلب/