به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سلول های توموری در گردش(CTC)، سلول های پیش ساز متاستازیکی هستند که در 90% مرگ های سرطانی نقش اصلی را ایفا می کنند. سیستم میکروفلوئیدک اجازه به دام انداختن این سلول های توموری را از نمونه های خونی بیماران می دهد. مطالعات بالینی نشان داده است که بین تعداد این سلول های توموری در گردش و وضعیت بیمار ارتباط وجود دارد. در نتیجه از این معیار می توان برای پیش تشخیص بیماری استفاده کرد. هم چنین از این سلول های توموری در گردش می توان به عنوان فرصتی برای درک وضعیت تومور بیمار و ایجاد درمان های شخصی استفاده کرد. با این حال استفاده از این سیستم های میکروفلوئیدیک برای به دام انداختن این سلول ها سخت است، زیرا بازیابی این سلول های بدون آسیب رساندن به مرحله فیزیولوژیک سلول امری مشکل است. زیرا تست های عملکردی روی این سلول ها نیازمند تکثیر ex vivo یا تشکیل زنوبافت ها در in vivo است. این مطالعه استراتژی موثری را استفاده کرده است که سوبسترای هیدروژلی سه بعدی را با یک ابزار میکروفلوئیدیک تلفیق می کند و می تواند این سلول های توموری را به دام بیاندازد. در این مطالعه داربست هیدروژلی خشک وارد اتاقک به دام اندازی سیستم فلوئیدیک شود و سپس هیدارته شد تا کل حجم اتاقک را بگیرد. یک سوسپانسیون سلولی شامل سلول های تومور پروستات برای اثبات چسبیدن سلول های سرطانی به ماتریکس هیدروژلی مورد استفاده قرار گرفت. مجموعه سلول- داربست به راحتی از سیستم جمع آوری شد و از سلول های سرطانی موجود در داربست برای تست های ارزیابی استفاده شد. هم چنین تومور- داربست به یک موش دارای نقص ایمنی ایمپلنت شد و یک مدل زنوگرافت با موفقیت ساخته شد. محققین امیدوارند با استفاده از این میکروچیپ بهبود یافته بتوانند گام بلندی در مطالعات سرطانی و مطالعه روی سلول های توموری در گردش و سلول های بنیادی سرطانی بردارند.

پایان مطلب/