به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، چالش بزرگی که در جایگزینی مدل های جانوری وجود دارد این است که سلول های انسانی نمی توانند بیش از چند روز در خارج از بدن زنده بمانند. برای فائق آمدن بر این چالش محققین در دانشگاه Hebrew به ساخت ابزارهای liver-on-chip پرداختند که فیزیولوژی انسانی را تقلید می کند. این محققین می گویند که اندام های کبدی که ما ساخته ایم کمتر از یک میلیمتر قطر دارند و بیش از یک ماه زنده می مانند. این موفقیت با اضافه کردن سنسورهای با پایه نانوتکنولوژی به  سیستم های قبلی به دست آمده است. آن ها می گویند که ما دریافته ایم که از آن جایی که خود ما این اندام ها را می سازیم، محدودیت بیولوژیکی ندارند و می توان سنسورهای اپتیکال و الکترونیک را به بافت اضافه کرده و یک اندام را روی چیپ ایجاد کنیم. اضافه کردن نانوتکنولوژی به بافت های زنده، محققین را قادر می سازد که مکانیسم جدیدی را برای سمین استامینوفین شناسایی کنند. آن ها می گویند که به دلیل این که این سنسورها درون بافت قرار می گیرند، ما می توانیم تغییرات سریع و کوچک در تنفس سلولی را تشخیص دهیم، فرایندی که تاکنون به وسیله سایر تکنیک ها انجام نگرفته بود. آن ها دریافتند که استامینوفن تنفس را به صورت سریع تر و در یک دوز بسیار پایین تر از آن چه پیش از این تصور می شد، بلوک می کند. این مطالعه نشان داده است که استامینوفن به ترکیب سمی دیگری به بنام NAPQI تجزیه می شود که موجب آسیب سلولی می شود. این تکنولوژی دیدگاه های استثنایی را در مورد سمیت دارویی ایجاد می کند و در واقع می تواند باورهای کنونی را نقض کند یا تغییر دهد.

پایان مطلب/