به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین از یک هیدروژل ویژه به عنوان داربست استفاده کرده و  به وسیله آن یک ایمپلنت حاوی سلول های بنیادی را برای ایجاد بافت شبه چربی قهوه ای دارای عملکرد کنترل کرده اند. همان طور که می دانیم چربی سفید منجر به چاقی می شود و چربی قهوه ای به عنوان یک ژنراتور گرما عمل می کند و کالری های اضافی را می سوزاند. این سیستم می تواند منبع فراوانی از چربی قهوه ای را برای اهداف درمانی ایجاد کند. ایمپلنت از سلول های بنیادی ساخته شده است که درون چربی سفید وجود دارند و طی لیپوساکشن از بافت چربی به دست می آیند. چربی قهوه ای مملو از میتوکندری های تیره است. این اولین ایمپلنتی است که در موش ها برای ذخیره چربی قهوه ای مصنوعی استفاده شد و نشان می دهد که اثرات مطلوبی روی دمای بدن و متابولیسم دارد. مطالعات نشان داده است که دماهای سرد می توانند فعالیت چربی قهوه ای را افزایش دهند. اما همین دماهای سرد موجب افزایش جذب غذا شده و به طور منفی اثرات سودمند چربی قهوه ای را نیز خنثی می کنند. در این مطالعه محققین در برکلی به دنبال راهی برای افزایش چربی قهوه ای بدون کاهش دما بودند. آن ها سیستمی از سیگنال های فیزیکی را برای هدایت تمایز سلول های بنیادی استفاده کرده اند. این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی مشتق از چربی سفید در یک محیط سه بعدی نرم(با کمترین مقاومت نسبت به رشد سلولی)، به چربی تبدیل می شوند و اگر این محیط سفت باشد سلول ها ترجیحا به استخوان تبدیل می شوند. همان طور که گفته شد محققین شبکه سه بعدی هیدروژلی متشکل از آب، اسید هیالورونیک و توالی های پروتئینی کوتاه را برای رشد و عملکرد چربی قهوه ای ایجاد کردند. آن ها سلول های بنیادی مشتق از چربی سفید را از موشی که برای بیان یک آنزیم مهندسی شده بود جداسازی کردند. این امر سلول ها را درخشان می کند و به محققین اجازه ردیابی آن ها را می دهد. آن ها این سلول ها را به هیدروژل اضافه کردند و سپس آن را به زیر پوست موشی که آن هم مهندسی ژنتیک شده بود، تزریق کردند. ژل در زیر پوست پلیمریزه می شود. محققین سلول ها را ردیابی کردند تا دریابند آن ها برای چه مدت در بدن می مانند و آیا می توانند از نظر متابولیکی فعال باشند یا خیر. آنالیزهای دمایی بدن جانور نشان داد که جانوری که سلول به آن ایمپلنت شده بود بیش از نیم درجه سیلیسیوس گرم تر از جانور کنترل بود. هم چنین محققین موش ها را در معرض رژیم غذایی پرچربی قرار دادند. در انتهای هفته سوم، موش هایی که تزریق سلولی را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل چاق تر شده بودند و سطح گلوکز و اسیدهای چرب خون آن ها در مقایسه با کنترل پایین تر بود.

پایان مطلب/